Geçmişini, tozlu sayfalara gömüp halının altına süpüren Karaca, zamanla geçmişinin onun için açtığı çukura düşüyor. İçinde yüzleşmesi gereken koca geçmişi ve önünde hesap vermesi gereken birinin olduğu gerçeği onu kasıp kavuruyor.
Bataklık misali o...
Bölümü lütfen sindire sindire okuyun. Çünkü gerçekten sindirilmesi güç yerler var. Emeğim için bölümü oylayıp yorum yapmayı unutmayın. İyi okumalar dilerim. Bu bölümden sonra son 2 bölüm kaldı. Her biri peş peşe gelecek.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
---
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Şarkılar: En Dibine Kadar-Dedublüman&Mavzer Tabancas, Kendime Yalan Söyledim-Seksendört, Canım yanıyor-Çağan Şengül
45. Bölüm: Son Perde
18 Haziran 2024
02.28
Yaşamın devamlılığını sağlayan şey o ayaklarımızın altındaki incecik ip midir? Hani o cambazların üzerinde dolaşıp oyunlar oynadığı ip. O incecik ipin üstünde düşmeden yürümek gibiydi bence yaşamak. Eğer öyleyse ben çok kötü bir oyuncuydum.
Beni en çok bana yapılanlar üzdü. Çok küçükken henüz kendimi bile tanımıyorken küçücük bir korsenin içine o minik bedenimi sığdırmaya çalışmakla geçti onca yılım. O minicik yaşımda babamın yaptığı iğrenç şeylerle mahvoldu bedenim.
Başta her şeyin suçlusu benim sanıyordum ama meğer öyle değilmiş. Meğer bu hikayedeki tek suçsuz kişi benmişim. Bu yaşadıklarımın bir çoğunu hatırlıyorum, hatırlamadıklarım ve hatırlamaya çalışınca yanlış hatırladıklarım da var. Kabullendim, delirdiğimi, insanların gözünde ne konumda olduğumu. O'nun gözünde ne konumda olduğumu artık daha çok anladım.
İnsanlar, herkesin kafasında aynı şey biliyorum. Herkes aynı şeyi düşünüyor. Çünkü dışarıdan her şey yerli yerine oturuyor. Oynanan oyunda mı benim zihnimde? Hayır. Her şeyden o kadar eminim ki. Sanki bir aptalmışım gibi beni oynatıyorlar. Kalıptan kalıba sokuyorlar, artık buna da bir şey demiyorum. Belki ben deliyim ama bu yaşananlar benim kafamda olmadı. Hepsi gerçek.
Çünkü biliyorum, insanların zihinlerine girip onların içinde beni iyi biri yapamam. Ama tek bir zihne girebilseydim bu Pars'ın zihni olurdu. Benim hakkımda düşüncelerini değiştirmesini istediğim tek kişi oydu ama bunun da farkındaydım o bile artık bana inanmayacaktı. Çünkü inanç denilen şey bir kere kaybedilince, sonrakilerde etki etmez ve sadece şu cümle duyulurdu. 'Bunu yaptığına hiç şaşırmadım.' İnançlarını yitiren biri olarak söylüyorum ki, bu cümle belki de en doğru cümleydi. Ama bunun bana karşı denmesi, artık bana etki etmedi.
