Geçmişini, tozlu sayfalara gömüp halının altına süpüren Karaca, zamanla geçmişinin onun için açtığı çukura düşüyor. İçinde yüzleşmesi gereken koca geçmişi ve önünde hesap vermesi gereken birinin olduğu gerçeği onu kasıp kavuruyor.
Bataklık misali o...
Merhabalar canlarım. Bölüme geçmeden önce oy verip satır arası yorumlar yapmayı unutmayın. Sizi seviyorum ve sevgiyle kucaklıyorum. İyi okumalar dilerimm.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
---
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
37.Bölüm: Sarılmak Ve Çocuk Olmak
Satırlarda buldum kendimi, yazmak bana ayna olduğu için. Günlüklerime geri dönüp bakma cesaretini kendimde bulamıyorum şimdi, ama her şeye rağmen o sayfalarda hayatımın bir yansımasının olduğunu biliyorum. Her biri kötü anılar olsa da yine de hayatımı yansıtıyor. Nelere mahkum edildiğimi, nelerden vazgeçirildiğimi ve nelere hayallerde ulaşabildiğimi bana gösteren şeydi onlar. Olmayacak hayallerde boğulan kız çocuğunun kaçmaya yeri olmadığı için sığındığı bir limandı o günlükler.
Her heyecanla başladığım sayfanın sonu kötü biterdi. Bu son bir senede günlüğüme ilk defa güzel anılar yazmıştım. O da Pars sayesindeydi. Onun sayesinde kötü anılarımın yerini yeni anılarım dolduruyordu. Kötü anılarım tozlu sayfalarda kalırken yenileri zihnime kazınıyordu.
Derin sularda yüzmeyi sevmeyen biriydim, ben suyu bile sevmezdim. Ama Pars ne kadar derin olursa olsun onun olduğu her suya girerdim.
Aşk belki de en imkansız şeyi bize yaptırandı. Normalde asla yapmam dediğin şeyi aşık olduğunda yapıyordun. Yaptırıyordu. Belki onun bir bakışı belki de bir gülüşü davetiye niteliğinde olduğundandı.
Kahvaltının ardından Pars'la psikoloğa gitmiştik. Psikoloğuma yaşadıklarımı ve dün gece olanları anlattım. Verdiği ilaçları kullanıp kullanmadığımı sordu. Zaten geleli daha iki gün olmuştu. Kullansam da bir işe yaramazdı. Bende zaten kullanmamıştım.
İlaçları şiddetle kullanmam gerektiğini ve bunu düzenli olarak devam ettirmemi söyledi. Benim ardımdan Pars içeri girdiğinde kapıda bir süre onu bekledim. Benim hakkımda bilgi almıştı. Birlikte oradan ayrıldığımızda eczaneden ilaçları almıştık. Normalde verdiği ilaçlardan bir tık daha ağır dozda vermişti.
İnkar etmiyordum. Bu aralar bedenimde ve zihnimde dönen şeyler Pars'ın dediği gibi sanırım kaldıramadığım için ortaya çıkıyordu. Doktora bunu doğrudan izah ettiğimde de ilaçların dozunu artırıp Pars'a kullanmam için üstüne basa basa imada bulunmuştu.
