Geçmişini, tozlu sayfalara gömüp halının altına süpüren Karaca, zamanla geçmişinin onun için açtığı çukura düşüyor. İçinde yüzleşmesi gereken koca geçmişi ve önünde hesap vermesi gereken birinin olduğu gerçeği onu kasıp kavuruyor.
Bataklık misali o...
<33Aksiyon sevenler come on dostum. Bu arada tam gaz bölüm yazıyorum. Garip bir his var içimde de hadi hayırlısı. İyi okumalar dilerim.<33
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
---
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
15.Bölüm: Gerçek Sanılan Gerçeklik
.|Karaca'nın Güncesi|.
Annem gelmeden hemen bunu yazmam gerekiyor günlüğüm. Şey ben yine bir şeyler unutuyorum. Annem bana kağıt kalem verdi. Merak etme seni hep odamda tutuyorum ve emin ol hiçbir kağıt parçası senden değerli olamaz.
Şey işte o kağıda unutmamam için söylediklerini yazmam gerekiyormuş. Birde bana öğrettiği işleri ezberlemem lazımmış. İyi de ben hiçbir şey ezberleyemiyorum ki. Hep unutuyorum. Annemle pek konuşmuyorum bu sıralar. Az önce bunu verip odamdan gitti.
Bütün bir hafta sonu çalışmam ve ezber yapmam gerekiyor. Sonra görüşürüz. Bu arada artık tarih atmıyorum fark ettin mi? Ehehe atınca daha kötü hissediyorum böyle kalsın. Zaten nedenini önceden söyledim galiba. Sonra görüşürüz bitanecik dostum. Seni seviyorum, sadece seni..
Masadaki bazı kişilerin birbiriyle fısıldayışlarına şahit olurken arkamdan gelen sese doğru döndüm usulca. Pars'ta benimle birlikte dönünce ağzında tutamadığı küfürü benim duyabileceğim şekilde söyledi.
"Siktir, Karaca bu adam çok güçlü." Haklıydı. Bu adamı çok nadir de olsa magazinde görüyordum. Genelde yurt dışında geziyordu. Bu kadar çok gezen biri nasıl güçlü bir holdingin sahibi olabilirdi akıl alır gibi değildi.
Oluyormuş demek ki tatlım. Artık şaşırmayı bırak emin ol bunlar illegal yollardan zengin olmuş bile olabilir. Günahım kadar sevmiyorum şuradakilerin hiçbirini. Sizin dışınızda.
"Ya silahları indirin ya da savaş başlasın." Biz asla attığımız adımdan geri dönmezdik. O indirmezse bizde indirmezdik. Pars'ın elindeki silahı o indirmeden ben aldım ve teyzeme doğrulttum. Kaşımı kaldırıp silahı indirmesini söyledim.
Size yemin ederim onu vuracağımın göt korkusuna indiremiyordu. Elinin titrediğini gördüğümde yüzümdeki o ifade daha baskın geldi. Delirmiş gibi duruyordum. Resmen kana susamış bir vampir gibiydim. İçimden sadece onu öldürmek geliyordu.
