Geçmişini, tozlu sayfalara gömüp halının altına süpüren Karaca, zamanla geçmişinin onun için açtığı çukura düşüyor. İçinde yüzleşmesi gereken koca geçmişi ve önünde hesap vermesi gereken birinin olduğu gerçeği onu kasıp kavuruyor.
Bataklık misali o...
<33Bu bölümü unutmayın çünkü bu bölümün sonunda olacak olanların ileriyi çok fazla etkileyeceğinden emin olabilirsiniz. İkinci fotoğrafa iyice bakın çünkü bölüm sonunda o fotoğraf daha çok anlamlanacak. Sonraki bölümü çarşamba günü atacağım. Bölüm sıklığımı artırmam gerektiği kanısına vardım. Sınav haftam dışında haftada iki bölüm atmayı düşünüyorum. İyi okumalar dilerim canlarım<33
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
---
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
29.Bölüm: Oyun Başlıyor
.|Karaca'nın Güncesi|.
Sevgili günlük,
Bugün çoook enerjiğim. Pars'la o kadar güzel vakit geçiriyoruz ki anlatamam. Gülümsemeyi öğrendim onun sayesinde gerçekten. Artık gülmekten çenem ağrıyor bazen. O varken hayatım biraz daha katlanılabilir.
O beni tamamlıyor biliyor musun. Onun sayesinde kendimde hissediyorum. Dokunuşu, sesi, gülüşü beni mahvediyor. O kadar tatlı ki onu bebeğim gibi sevmeye çalışıyorum. Hayallerimin ötesinde çok şirin var ya sende görsen kesin seversin. Onu çok seviyorum, ve onu çok seviyorum ve onu çok seviyorum.
Bu günlüğün her sayfasını onu ne kadar sevdiğimi söyleyerek geçirmek isterdim ama ne yazık ki bu görevi başka bir defter üstlendi. Ama buraya da ondan bahsederim. O günlüğe Pars'tan gizli anılarımızı ve o onun hakkında yaşadığım duyguları yazıyorum. Eğer ileride ölürsem Pars o notları bulup okusun. Günlüğümü muhtemelen bulur ama o defteri belki de defterleri bulması için buraya zaten nereye koyduğumu her gün yazacağım.
Eğer bir gün başıma bir şey gelirse, sevgimden şüphe ederse ondan o notları okumasını isteyeceğim. Aklıma çok güzel fikirler geliyor ama nasıl yapacağımı bilemiyorum. Dur sana anlatayım.
Ben diyorum ki bence Pars için videolar çekmeliyim. İşte o gün ne yaşadıysak ben ne hissediyorsam beni izleyebileceği birkaç video. Belki çok olur belki az. Daha önce hiç kamera önünde konuşmadım. Çok heyecan verici. Yani aslında şey, onunla ilgili ona hiç konuşmadım...
Videoları çeker flaşa atarım o da ben öldükten sonra izler. Çok güzel olmaz mı? Şahsen bana ileride Pars benden önce öldüğünde -Allah korusun ondan önce umarım ben ölürüm çünkü onun ölümünü kaldıramam- ölürse arkasında böyle şeyler bırakması beni çok mutlu ederdi. Beni düşünmüş gerçekten sevmiş ki böyle yapmış diye düşünürdüm.
