Geçmişini, tozlu sayfalara gömüp halının altına süpüren Karaca, zamanla geçmişinin onun için açtığı çukura düşüyor. İçinde yüzleşmesi gereken koca geçmişi ve önünde hesap vermesi gereken birinin olduğu gerçeği onu kasıp kavuruyor.
Bataklık misali o...
<33Merhabalar ilk bölüm ve ilk heyecan. Oylayıp yorum yapmayı unutmayın heyecanla yorumları okuyorum. İyi okumalar dilerim.<33
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
---
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
1.Bölüm: Kukla Yaşam
15 Kasım 2005
.|Karaca'nın Güncesi|.
Merhaba günlük,
Ben kaderine mahkum olan kız. Kendi hayatını yaşayamayan başkaları tarafından oyuncak bebek gibi giydirilip oynatılan biriyim. Kilo aldım mı diye her üç günde bir tartılan ve özel davetlerde o küçücük korsenin içine sığmaya çalışan kızım. Nefes alamasam bile, canım acısa bile, bir yerim ağrısa bile sesini çıkarmayan ve sessizce olanları kabullenen bir süsüm.
Herkesin bakıp kimsenin görmediği o nahif kız çocuğuyum.
Güçlü olmam gerekiyor, kimseye güvenmemem gerekiyor. Kimseyle fazla konuşmamalı ve sessizce dinlemeliyim. Kim ne derse onu yapmalıyım çünkü ben bir kuklayım. Oradan oraya taşınan bir oyuncağım.
Kocaman bir ev düşünün. O kadar büyük ki neyin nerede olduğunu öğrenmeniz çok uzun zaman alıyor. Kendi odanızın yerini bile bazen unutuyorsunuz. Her şey o kadar karmaşık ki tıpkı hayatımız, hayatlarımız gibi.
Ev ne kadar kocaman olsa da içinde istediğiniz gibi yürüyemedikten sonra bunun hiçbir anlamı kalmıyor. İstediğiniz gibi koşamadıktan sonra o koridorlar size uzun ve geçilmesi zor geliyor.
Yerden gelen soğuk esinti içimi ürpertirken adımlarım kendinden emindi. Sanki bunca yaşadığım şeyi yerden çıkarmak istercesine adımlarımı sertçe yere vurarak ilerliyordum. Odama ilerlerken adımlarım yavaşladı çünkü karşıma o çıktı. Her zamanki gibi.
Annem, soğuk ve hissiz bakışlarıyla üstünlük bende dercesine emin bir şekilde beni inceliyordu. Aynı duygusuz bakışlarım ve dikkatli hareketlerimle onu seyrettim.
"O saçını daha sıkı yap. Omuzlarını kaldır, kaşlarını indir, bakışlarını düzelt." Her zamanki uyarılarını dinledim. Dinlemek zorundaydım. Bir süre sonra umutsuzca bana bakıp söylendi.
