Geçmişini, tozlu sayfalara gömüp halının altına süpüren Karaca, zamanla geçmişinin onun için açtığı çukura düşüyor. İçinde yüzleşmesi gereken koca geçmişi ve önünde hesap vermesi gereken birinin olduğu gerçeği onu kasıp kavuruyor.
Bataklık misali o...
<33Merhabalar tatlımlar. Keyifler iyiyse söyleyeyim bu bölüm yerinde olamayacak ne yazık ki. Böyle deyip gideceğim ama affedin. Güzel sahneler de var dert etmeyin. Uzun bir yoldayız. İyi okumalar dilerim.<33
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
---
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
7.Bölüm: Kalbi Olmayan Yaratık
1 Ekim 2007
.|Karaca'nın Güncesi|.
Merhaba günlüğüm, sanırım bu biraz kısa bir yazı olacak. Bu sıralar hafıza kaybı yaşıyorum. Nedenini bilmiyorum ama beni çok rahatsız ediyor. Bazen çok basit şeylerin bile kafamdan uçup gitmesine çok sinir oluyorum. Anneme söyleyemedim çünkü beni dinlemeyip bahaneler üreteceğini biliyorum. Benim tek gerçek dostum sensin.
Nasıl oluyor da bir kağıt parçasıyla dertleşebiliyorum bir türlü anlayamıyorum. Neyse annem geliyor sanırım sonra görüşürüz.
Bu hayatta olan hiçbir şeye şimdiye kadar kontrol edememiştim. Duygularım vardı evet onlarla yaşıyordum ama onları hiç bu kadar kuvvetli hissetmemiştim. Yeri geldiğinde kalpsiz bir taş bebeğe benzetilmiştim. Yeri geldiğinde de sıkıcı biri olmuştum.
Neden insanlar onların istediği kişi olmadığımızda bize nefret kusardı ki? Onların istediği kişiliklere girmek zorunda değildim. Onların da beni kukla gibi oynatmalarına ve üzerime bir şeyler yapıp beni rahatsız etmelerine izin veremezdim.
Şu an her ne oluyorsa bunu kendim yapıyordum, ama yalnızca bir iç güdüyle. Neden yaptığımı sorgulamadım, zorunda olmadığımı biliyordum ama bunu yapmak bana sebepsizce huzur veriyordu.
Saate baktığımda yedi buçuk olduğunu görmem beni şaşırtmıştı. Dün gece geç yatmama rağmen bugün böyle bir saatte erken kalmış olmam üstelik sanki neşeliymiş gibi hissetmem kendimde olanları sorgulamamı sağladı.
Yatakta sağ kolumun üzerine yatmış elimde yastığın yanındaydı. Pars kafasını kolumun üzerine koymuş sakin ve düzenli nefes sesiyle uyuyordu. Yutkundum ve bir süre benden alçakta kalan masum yüzünü izledim.
