«មនុស្សលោកឯទៀតរាប់សិបលាននាក់ ឯងចង់ធ្វើ
បែបណាក៏ស្រេចតែចិត្ត តែហាមប៉ះពាល់ ថេយ៍ ឲ្យសោះ
ថេយ៍ ជារបស់យើង របស់យេីងតែម្នាក់គត់! ចាំទុក!»ទ្រង់
ហួងហែង បារម្ភ ខ្វល់ខ្វាយ ព្រមទាំងងប់ងុលទៅលេីក្មេង
តូចនៅឯឋានមនុស្សលោកដោយគ្មានមូលហេតុ។ ដឹងត្រឹមថា មិនចង់ឲ្យនរណាប៉ះពាល់ ចូលជិត កៀកក្បែរ ឫ សូម្បី តែក្រឡេកភ្នែកមេីល។
«កុំភ័យ យេីងមិនស្រឡាញ់ក្មេងទេីបកេីតដូចឯងទេ!»
កាងឈុល អង្អែលគែមមាត់ត្រង់កន្លែង ជុងហ្គុក ដាល់ថ្នមៗ
ដោយមិនភ្លេចងេីបមុខ បោះមួយប្រយោគ ឲ្យអ្នកម្ខាង
ទៀតក្រោធឡេីងញ័រសាច់។
@ឋានមនុស្សលោក
កំលោះតូច អង្គុយយោលជេីងទៅមកៗនៅលេីទោង
ក្រោមដេីមឈេី ញ៊ាំបាយយ៉ាងស្ងៀមស្ងាត់តែម្នាក់ឯង
ព្រោះមិនចូលចិត្តនៅកន្លែងអ៊ូអរ មានមនុស្សច្រើន មាន
អារម្មណ៍ថាមនុស្សកាន់តែច្រេីន កាន់តែគ្មានសុវត្ថិភាព។
ប្រោក..ប្រោក...
ញុកបាយបានពីរម៉ាត់ ក៏ត្រូវបង្អាក់កាត់ផ្តាច់សកម្មភាព
ទម្លាក់ស្លាបព្រាចុះ រេក្រសែភ្នែកតាមមើលប្រភពនៃ
សំឡេងជាន់មែកឈេីដែលលាន់ឮនៅខាងក្រោយខ្នង។
«អ្នកណា?មកធ្វើអីនៅទីនេះ?»ថេយ៉ុង លេីកចិញ្ចេីម
សួរទៅកាន់ក្មេងស្រីសម្បុរខ្មៅ សក់រួញក្រញ៉ាញ់រមូលចូល
គ្នា។ បេីតាមមេីល នាងប្រហែលជាសិស្សចំណូលថ្មី ទេីបហាក់មិងមាំង មិនដឹងអ្វីសោះ។
«អឹ..សួស្ដី!ខ្ញុំឈ្មោះ មេលហ៍ តេីខ្ញុំ-ខ្ញុំអាចសុំញ៊ាំបាយ
ជាមួយឯងបានទេ?»នាងតូច មានអាយុ៧ឆ្នាំ ឱនមុខចុះ
សម្លឹងមេីលម្រាមជេីង ខាំមាត់ ហាសុំការអនុញ្ញាតពី
ថេយ៉ុង ទាំងអណ្ដាតគ្រលាស់មិនចង់រួច។ នាងខ្មាសអៀន
ហើយព្រួយបារម្ភ ខ្លាច ថេយ៉ុង ស្អប់ខ្ពើម រេីសអេីងនាង
ដូចក្មេងដទៃទៀត។
YOU ARE READING
ម្ចាស់បេះដូងអធិរាជព្រះចន្ទ
Romanceជាតិនេះ ស្នេហារបស់ពួកយើងមិនសមប្រកប សុំប្រាថ្នាឲ្យជាតិក្រោយពួកយើងបានជួបគ្នាជាថ្មី
