«បងស្រឡាញ់អូន ជុប៎»
«អូនក៏ស្រឡាញ់បងដូចគ្នាតែ...កុំឲ្យអូនតាមទាន់ឲ្យសោះថាបងកុហកអូនរឿងរៀបអភិសេក!»ប្រយោគដំបូង
ថេយ៉ុង បង្ហេីរសំឡេងស្រាលស្រទន់យ៉ាងផ្អែមល្ហែម
ត្រជាក់ដល់បេះដូង តែដល់ប្រយោគចុងក្រោយ បែរជានិយាយក្នុងចិត្តដោយទឹកមុខមួយដែលពិបាកវាស់ស្ទង់ជម្រៅចិត្តទៅវិញ។បន្ទាប់ពីសម្រាកយកកម្លាំងកំហែងបានដូចធម្មតា
គូស្នេហ៍ខុសឋានក៏ដឹកដៃគ្នាសំដៅទៅផ្ទះវិញ។ថេយ៉ុងស្លៀកខោពណ៌ខ្មៅជេីងខ្លីលេីជង្គង់ ពាក់អាវធំរបស់អធិរាជព្រះចន្ទ ព្រោះអាវដែលបានពាក់មុនពេល
បង្កាត់ភ្លើងស្នេហ៍ កំលោះតូច បានបោះបណ្ដែតទឹក
បាត់ទៅហើយ។«ធ្វើយ៉ាងម៉េចទៅ?បេីដេីរចូលផ្ទះ អ៊ំប្រុសអ៊ំស្រីប្រាកដជាសង្ស័យ»មកដល់មុខផ្ទះ នាយល្អិត ឈប់ទ្រឹងសញ្ជឹងគិតអំពីវិធីចូលក្នុងបន្ទប់ដោយមិនឲ្យអ្នកណាដឹង។ គិតមួយស្របក់ គំនិតដ៏ឈ្លាសវៃក៏រំលេចឡេីង។
«សម្លឹងមុខបងបែបនេះ មានអ្វីឫ?»ជុងហ្គុក លេីក
ចិញ្ចេីមសួរម្ចាស់ចិត្ត ខណៈព្រះនេត្រទតមេីលកំលោះតូច ដែលកំពុងតែសម្លឹងមេីលទ្រង់ឥតព្រិច។«បីអូន»
«បីហ្ហេស?បីទៅណា?»
«ប្រុសឆ្កួត!បីអូនហោះចូលក្នុងបន្ទប់ ឫមួយបងចង់ឲ្យអ៊ំស្រីស្ដីឲ្យអូន?»«ចុមមែនក្មេងនេះ!»អធិរាជព្រះចន្ទ បានត្រឹមតែ
គ្រវីក្បាលហួសចិត្ត។ បានទ្រង់ជប់លុយ ជប់កម្រាលឲ្យ
ក៏ញៀនញ៉ាមឲ្យទ្រង់ប្រេីយុទ្ធសិល្ប៍ម្ដងហេីយម្ដងទៀត។
បោកយកខ្លួនប្រាណហើយបោកឲ្យប្រេីយុទ្ធសិល្ប៍ទៀត
ក្មេងកំហូច!។«លឿនឡេីង»កែវភ្នែកភ្លឺថ្លាដូចដួងខែសម្លឹងមេីល
ប្រុសស្នេហ៍ម៉ក់ៗ រួចបោះដៃឡេីង បំណងឲ្យ ជុងហ្គុក
បីហោះចូលក្នុងបន្ទប់តាមការស្រមើស្រមៃ។
أنت تقرأ
ម្ចាស់បេះដូងអធិរាជព្រះចន្ទ
عاطفيةជាតិនេះ ស្នេហារបស់ពួកយើងមិនសមប្រកប សុំប្រាថ្នាឲ្យជាតិក្រោយពួកយើងបានជួបគ្នាជាថ្មី