ជុងហ្គុក ត្រឡប់មកវិញរួមជាមួយនឹងផ្កាឈូកមួយបាច់ធំ។ ស្នាមញញឹមស្រទន់ស្រស់សង្ហា ដែលគ្មានអ្នកណាបានឃើញក្រៅពី ថេយ៉ុង ស្រាប់តែរំសាយទឹកមុខទៅជារាបស្មើធេង ពេលដាស់អ្នកនៅលេីគ្រែឲ្យងេីបមកសោយផ្កាឈូកច្រើនដងច្រើនសារហើយ តែហាក់មិនកម្រេីកសោះ។
«ថេយ៍ៗ ថេយ៍ឮបងហៅទេ?»ដៃខាឆ្វេង ក្ដោបផ្កា
ឈូកជាប់ ស្របដៃខាងស្ដាំលេីកទះថ្ពាល់ក្រពុំស្រាលៗ
បំណងដាស់ឲ្យភ្ញាក់មកចរចាជាមួយទ្រង់ ស្របបេះដូងលោតឌុកឌាក់ៗស្ទេីរធ្លាយចេញមកក្រៅ បន្ទាប់ពីហៅ
ស្ងាត់ៗបាត់សំឡេងឆ្លើយតប។
«អ្ហឹម...អូនគេង»ថេយ៉ុង តបទៅវិញតិចៗ ទាំងភ្នែក
បិទមិនព្រមបេីក។ សារភាពតាមត្រង់ចុះ ផឹកថ្នាំនោះរួច
ហើយ គេងលក់ស្រួលខ្លាំងណាស់ ថ្នាក់ប្ដីដាស់មិនខ្ចីចង់
ងេីបផង។
«ងេីបមក បងមានរបស់ផ្ញើ សឺតៗៗ»អធិរាជព្រះចន្ទ ឈរសម្រួលអារម្មណ៍តក់ស្លុតមុននេះ ហៅព្រលឹងឲ្យមកចូលក្នុងខ្លួនវិញ មុននឹងលូកដៃក្រសោបកាយតូចយកមក
ដាក់លេីដេីមភ្លៅ រួចទម្លាក់ច្រមុះថេីបថ្ពាល់ក្រអូបប្រហេីរជាច្រេីនខ្សឺត។
«វ៉ាវវវ ហិហិ»កំលោះតូច សេីចលិចភ្នែក ទះដៃអរ
កខាក់កខុបពេលក្រឡេកឃើញផ្កាឈូកនៅក្នុងដៃព្រះ
ស្វាមី ទេីបរហ័សបេះស្រទាប់ផ្កាញុកចូលក្នុងមាត់ ទំពារឡើងទំនង ធ្វើឲ្យ ជុងហ្គុក ឃើញហេីយអត់នឹងសួរមិនបាន។
«ឆ្ងាញ់ណាស់ឫ?អត់ល្វីងទេហ្ហេស?»ថេយ៉ុង បូញ
មាត់ស្រួចៗពេលស្ដាប់ឮសម្ដីទ្រង់។ ល្វីង យ៉ាងម៉េច?
បេីក្រអូបផ្អែមដូចសាច់ទ្រូងប្រុសខ្លះនៀក។
«បេីល្វីង អូនមិនទ្រាំលេបដូចថ្នាំនោះទេ»ស្របសម្ដី
ថេយ៉ុង ក៏លេីកដៃចង្អុលៗទៅកាន់ពែងថ្នាំដែល យ៉ាងអឺ
យកមកឲ្យមុននេះ ខណៈកែវភ្នែកខ្មៅងិលរេសម្លឹងមេីល
តាម ហេីយក៏ក្រោកក្រេស ស្ទុះយកពែងចម្លែកនៅលេី
តុមកមេីល។
YOU ARE READING
ម្ចាស់បេះដូងអធិរាជព្រះចន្ទ
Romanceជាតិនេះ ស្នេហារបស់ពួកយើងមិនសមប្រកប សុំប្រាថ្នាឲ្យជាតិក្រោយពួកយើងបានជួបគ្នាជាថ្មី
