សង្គ្រាមស្នេហ៍ត្រូវបានបញ្ចប់ បន្ទាប់ពីការបញ្ចូលថាមពលតាមរាងកាយប្រព្រឹត្តទៅយ៉ាងរលូន គ្មានរអាក់
រអួល ដោយមានការជ្រោមជ្រែងពីសមីខ្លួនទាំងសងខាង។
«បង...»ថេយ៉ុង ក្នុងសភាពអាក្រាតកាយ ងេីបកាយ
ចេញពីដេីមទ្រូងហាប់ណែនសាច់ដុំណែនក្ដន់ សម្លឹងចូល
ជ្រៅក្នុងក្រសែភ្នែកប្រុសបណ្ដូលចិត្តដោយបួញមាត់ស្រួច
ដូចគូទមាន់ បញ្ចេញឫកពាម៉ក់ៗយ៉ាងគួរឲ្យស្រឡាញ់។
«គេងទៅ មេឃភ្លឺឥឡូវហេីយ»ជុងហ្គុក តបវិញទាំង
ភ្នែកសម្លឹងមេីលទៅក្មេងកំហូចមិនដាក់។ លេងឫក
លេងពារបែបនេះ ប្រាកដជាមានរឿងអ្វីមួយចង់ស្នេីសុំមក
កាន់នាយមិនខាន។
«គេងមិនលក់»
«ហេតុអី?»
«មានរឿងខ្លះនាំឲ្យចិត្តអូនកង្វល់»
«ទាក់ទងនឹងបងត្រូវទេ?»សំនួររបស់ ជុងហ្គុក ធ្វើឲ្យ
កំលោះតូច ងេីបក្រេស មេីលទៅគេដោយនឹកស្មានមិនដល់ថា គេអាចទាញចិត្តខ្លួនដឹងច្បាស់ដល់ដល់ថ្នាក់នេះសោះ។
«ម៉េចក៏បងដឹង?»
«ខ្សែភ្នែកអូនបញ្ជាក់»មិនត្រឹមតែខ្សែភ្នែក តែគ្រប់យ៉ាងដែលនាំឲ្យ ថេយ៉ុង ឈានចូលមកកាន់ទីនេះដំបូង
ក៏ព្រោះតែចង់ស៊េីបការពីគេ គេដឹង ដឹងទាំងអស់ ថែម
ទាំងដឹងច្បាស់ទៀតផង គ្រាន់តែមិនមាត់ ស៊ូបិទភ្នែក ធ្វេី
ល្ងង់ ធ្វេីភ្លេី ព្រោះតែចង់បានក្មេងបោកប្រាស់មកឱបក្រសោបក្នុងដៃដ៏កក់ក្ដៅទាំងគូ។
«ខឹងអូនទេ? បេីអូនចូលមកក្នុងជីវិតបងដំបូងក៏ព្រោះ
តែចង់ស៊េីបប្រវត្តិបង ដេីម្បីលក់ព័ត៌មានឲ្យរដ្ឋាភិបាល?»
អាល្អិត បេីកភ្នែកម៉ក់ៗ បំណងទាក់ទាញចិត្តគេឲ្យទោរទន់
កុំខឹង កុំស្អប់ខ្លួន តែអ្នកម្ខាងទៀតបែរជានៅស្ងៀម មិន
បញ្ចេញប្រតិកម្មអ្វីទៅវិញ។
ជុងហ្គុក រក្សាភាពស្ងប់ស្ងាត់ ដោយការក្រោកអង្គុយ
ហើយងេីបឈរដេីរចូលក្នុងបន្ទប់ទឹកបាត់។ មួយសន្ទុះក្រោយមកក៏ចេញមកវិញ ដោយនៅលេីរាងកាយត្រូវបាន
សម្អាតរួចជាស្រេច។
YOU ARE READING
ម្ចាស់បេះដូងអធិរាជព្រះចន្ទ
Romanceជាតិនេះ ស្នេហារបស់ពួកយើងមិនសមប្រកប សុំប្រាថ្នាឲ្យជាតិក្រោយពួកយើងបានជួបគ្នាជាថ្មី
