«ប្ដី! អុីម្នាក់នេះចាប់ឲ្យអូនធ្វើតារាហក៎ អូនឡេីងភ័យ!»ស្ដាប់សម្ដីប្រពន្ធហើយ ជុងហ្គុក ក៏ងាកសម្លឹងមុខ
ជំនួយការលី ដោយក្រសែភ្នែកនឹងថ្កល់ ធ្វើឲ្យនាងអត់នឹង
រអាមិនបាន តែក៏មានចិត្តក្លាហាន មិនខ្លាចនឹងបកស្រាយ។
«ពិតទេជំនួយការលី?»ជុងហ្គុក លេីកចិញ្ចេីមសួរ។
«គឺ-ចាស៎ពិត តែរឿងដែលខ្ញុំចាប់បង្ខំឲ្យធ្វើតារារឿងលោកពិតទេលោកអគ្គនាយក ខ្ញុំគ្រាន់តែសួរនាំប្អូន
ប៉ុណ្ណោះ»នាងមិនទាន់បានបង្ខំ មិនទាន់បានគំរាមកំហែងឫគាបសង្កត់ នាងគ្រាន់តែនិយាយបញ្ចុះបញ្ចូលទៅតាមរបៀបរបស់នាងតែប៉ុណ្ណោះ គ្មានអ្វីលេីសហ្នឹងទេ។
«ថេយ៍ អូនកុហកបង?»ជុងហ្គុក ទាញកាយស្ដេីង
ចេញពីខ្លួនប្រមាណ២ចំអាម ឱនមុខចុះសួរទាមទារចម្លើយពិត។
«ទំនេរពេក កុហកលេង ហិហិ បងស្រីកុំប្រកាន់ខ្ញុំអី
ណា ប៊េប៊ីខ្ញុំអ្នកប្រាប់ឲ្យកុហកទេ ហិហិ»ថេយ៉ុង សេីចហិហិ ទាំងមិនសូវសម ខ្លាចត្រូវស្វាមីស្ដីបន្ទោស រឹតតែខ្លាច
ជំនួយការលីអាក់អន់ស្រពន់ចិត្ត ទេីបដាក់បង្គុយចុះលេី
កៅអី ទម្លាក់ដៃចាប់សមយកទៅចាក់លេីសាច់មួយចំណិត
តូចដាក់ចូលក្នុងមាត់ តែក៏ត្រូវប្រអប់ដៃមាំចាប់កញ្ឆក់យ៉ាង
រហ័ស មិនឲ្យញ៉ាំបាន។
«ម៉េចបានមកញ៉ាំរបស់អូនអ៊ីចឹង?»កំលោះតូច បូញ
មាត់ចង់យំ មិនសុខចិត្តដែលអ្នកជាស្វាមីមកដណ្ដើមអាហារ
ដ៏សែនឈ្ងុយឆ្ងាញ់របស់ខ្លួន។
ជុងហ្គុក មិនបានឆ្លេីយតប គិតតែសំងំទំពាស្ទេកសាច់គោ ហើយបិទភ្នែកស្ងៀមមួយសន្ទុះ ទាល់តែលេបចូល
ក្នុងពោះអស់ ទេីបហុចសមឲ្យទៅប្រពន្ធវិញ មុននឹង
ពោល៖
«នៅក្នុងសាច់គ្មានជាតិពុល អូនអាចញ៉ាំបាន»នេះ
ហើយជាមូលហេតុដែលនាំឲ្យគេកញ្ឆក់សាច់យកមកញ៉ាំ
ទាំងទទឹងទិស។
YOU ARE READING
ម្ចាស់បេះដូងអធិរាជព្រះចន្ទ
Romanceជាតិនេះ ស្នេហារបស់ពួកយើងមិនសមប្រកប សុំប្រាថ្នាឲ្យជាតិក្រោយពួកយើងបានជួបគ្នាជាថ្មី
