«ពិតទេ ឡាឡាង?»
«ចាស៎!ពិត ម្ចាស់តូច»
«ជាមួយអ្នកណា?»
«ជាមួយទេពធីតាផ្កាឈូក ព្រះនាម យ៉ាងសាន»
ថេយ៉ុង ងក់ក្បាលតិចៗ ទទួលយកចម្លើយចេញពីមាត់
មេក្រុមនារីទេពទាំងដេីមទ្រូងចុកអួលណែន។ គេព្យាយាម
ណាស់ ព្យាយាមមិនយំ មិនបង្ហូរទឹកភ្នែកនៅចំពោះមុខ
អ្នកណា តែក៏មិនប្រាកដថាវាទប់បានរហូតទៅដែរ។
«អធិរាជព្រះចន្ទ ជាអ្នកអញ្ជើញទៅហើយ បេីខ្ញុំ
មិនទៅ វាដូចជាមិនសម»
ថេយ៉ុង ញញឹមខ្សោះចំអកឲ្យខ្លួនឯង ត្រូវមនុស្សជាទីស្រឡាញ់រៀបការចោលឈឺចាប់មធ្យម ងុំគេហៅទៅចូលរួមទៀត ពិតជាសម្លាប់ក្មេងប្រុសម្នាក់នេះឲ្យស្លាប់ទាំងរស់មែន។
«ម្ចាស់តូចមិនអាចទៅទាំងបែបនេះបានទេ»ឡាឡាង
ដាក់បំរាមហាមឃាត់ ពេលឃើញ ថេយ៉ុង ដេីរតាមអធិរាជ
ព្រះអាទិត្យបំណងឡើងទៅឋានសួគ៌។
«ទុករាងកាយនៅទីនេះ យកតែព្រលឹងទៅបានហេីយ»សម្ដីរបស់អធិរាជព្រះអាទិត្យ ធ្វើឲ្យ ថេយ៉ុង កាន់តែមាន
ចម្ងល់។ ដកព្រលឹងទៅឋានសួគ៌ ហើយទុករាងកាយនៅ
ឋានមនុស្សលោក?ទុកយ៉ាងម៉េច?ដកយ៉ាងម៉េច?គេមិន
ចេះទេ ព្រោះមិនមែនជាទេវតាឫអ្នកមានមន្តអាគម។
«កុំបារម្ភ!យេីងនឹងជួយ ឯងគ្រាន់តែចូលក្នុងបន្ទប់ បិទទ្វារឲ្យជិត បន្ទាប់មកឡេីងគេងលេីគ្រែ ដាក់ខ្លួនឲ្យត្រង់ នឹកស្រមៃដល់កន្លែងដែលឯងចង់ទៅ នោះបំណងរបស់ឯង
នឹងបានសម្រេច»យល់ពីអ្វីដែលទ្រង់បាននិយាយ ថេយ៉ុង
ក៏សម្រេចចិត្តដេីរទៅផ្ទះវិញ ហួសចូលក្នុងបន្ទប់ និង ធ្វើ
គ្រប់យ៉ាងតាមសម្ដីរបស់អធិរាជព្រះអាទិត្យ ហើយក៏បាន
ផលពិតមែន ព្រោះមានកម្លាំងព្រះអាទិត្យពណ៌មាសចែងចាំងបញ្ចាំងពន្លឺចូលតាមបង្អួច ដេីម្បីជាជំនួយក្នុងការដក
ព្រលឹង និង នាំព្រលឹងរបស់ ថេយ៉ុង ទៅកាន់ឋានសួគ៌។
YOU ARE READING
ម្ចាស់បេះដូងអធិរាជព្រះចន្ទ
Romanceជាតិនេះ ស្នេហារបស់ពួកយើងមិនសមប្រកប សុំប្រាថ្នាឲ្យជាតិក្រោយពួកយើងបានជួបគ្នាជាថ្មី
