«អូ-អូន អូននិងកូនរង់ចាំបង អ្ហឹកៗ»
«ថេយ៍....»អធិរាជព្រះចន្ទ បង្អូសសំឡេងហៅឈ្មោះ
មនុស្សជាទីស្រឡាញ់ដោយសេចក្ដីភ្ញាក់ផ្អើល។ ហេតុតែ
ខ្លាចស្ដាប់ច្រឡំឫត្រចៀកមានបញ្ហា ទេីបឧទានសួរសា
ជាថ្មីទាំងរដាក់រដុប៖
«អូ-អូននិយាយអីមុននេះ?អូនមានកូនមែនទេ?ពិត
មែនទេថេយ៍?»ថេយ៉ុង មិនមាត់ បានត្រឹមងក់ក្បាលបញ្ជាក់ថាការពិត។
ជុងហ្គុក ស្ទេីរតែអស់ជំហរដួលទាំងកំពុងឈរ ទ្រង់រំភើបចិត្តដែល ថេយ៉ុង មានកូន សប្បាយរកពាក្យបរិយាយមិនបាន តែក៏មិនសប្បាយចិត្តដែលវត្តមានរបស់កូន ធ្វើឲ្យការប៉ងប្រាថ្នាដែលទ្រង់បានរៀបចំឡើង ត្រូវរំសាយចោលទៅវិញទាំងអស់។
«បងមិនសប្បាយចិត្តទេឫ?»កំលោះតូច បុកពោះ
មានអារម្មណ៍មិនស្រួលពេលឃេីញទឹកមុខអ្នកម្ខាងទៀត
ទេីបដាច់ចិត្តសួរគេទាំងរលីងរលោងទឹកភ្នែក ខ្លាចគេមិន
បានពេញចិត្តនឹងវត្តមានកូនដូចជាខ្លួន។
«នៅក្នុងចិត្តបងឫ? ទេីបគិតថាបងមិនសប្បាយចិត្ត?
បងសប្បាយសឹងតែឆ្កួតទៅហេីយ តែ»មកដល់ត្រឹមនេះ
ទ្រង់ក៏ផ្អាក ឈប់និយាយ បែរព្រះភ័ក្ត្រទៅរកព្រះឥន្ទ្រ
ព្រះមាតា និង ព្រះបិតា មុននឹង៖
«ខ្ញុំម្ចាស់សម្រេចចិត្តច្បាស់ហើយថា...នឹងមិនរំលាយ
ព្រលឹងធ្វើជាមនុស្សលោកធម្មតាទេ ខ្ញុំម្ចាស់នឹងនៅទីនេះ
ជាមួយប្រពន្ធកូន ទោះបីមុខតំណែងអធិរាជព្រះចន្ទ ត្រូវ
បាត់បង់ឫត្រូវដាក់ទោសជារៀងរាល់ថ្ងៃក៏ព្រម សុំកុំឲ្យតែអ្នកណាមកប៉ះពាល់ប្រពន្ធកូនខ្ញុំទៅបានហេីយ»ថាចប់
ជុងហ្គុក ក៏ស្រាក់ម្រាមដៃជាមួយនឹងម្រាមដៃស្រលូន
រួចបណ្ដើរគ្នាចេញទៅ ក្រោមភាពស្ងេីចសរសើរពី
សំណាក់ព្រះឥន្ទ្រ និង ភាពក្រេវក្រោធពីសំណាក់
អគ្គមហេសីហ្វង់ជឺ និង ព្រះនាង យ៉ាងសាន ចំណែក
ទេវតាមេឃាបានត្រឹមតែស្ងៀមស្ងាត់ ស្របតាមការ
ការសម្រេចរបស់បុត្រ រីឯអធិរាជព្រះអាទិត្យវិញ ក៏
ចាប់ផ្ដើមមានអារម្មណ៍ខុសបន្តិចបន្តួចដែលខ្លួនជា
ដេីមហេតុធ្វើឲ្យរឿងប្រែជារញ៉េរញ៉ៃដល់ថ្នាក់នេះ។
DU LIEST GERADE
ម្ចាស់បេះដូងអធិរាជព្រះចន្ទ
Romantikជាតិនេះ ស្នេហារបស់ពួកយើងមិនសមប្រកប សុំប្រាថ្នាឲ្យជាតិក្រោយពួកយើងបានជួបគ្នាជាថ្មី
