Umbrella [Ziam]

• 29 Soul روح

[عشق واقعی برای همه ی آدما نیست]

جیپ رایان جلوی کلاب متوقف شد، یوسف قبل از دو پسر دیگه دستبکار شد و زین رو پیاده کرد.

ویلچر رو سمت ورودی کلاب هدایت و جلوی در توقف کرد، چشم های زین لبریز از اشک بودند و هراسان ساختمان رو تماشا میکرد که کوچک ترین تفاوتی با سال های قبل نکرده بود.

میتونست ببینه که درست مثل گذشته توی ساعات روز کمتر کسی توی اون مکان نفرین شده رفت و آمد داره.

دین : دو نفرمون باید بیرون بمونن..نمیدونیم اون داخل با چطور آدمایی رو به رو میشیم

رایان : آره بهتره یکی از شما دوتا با زین بره داخل، یکیتونم با من بیرون وایسه

یوسف تنه ای به دین زد و فورا دسته های ویلچر رو گرفت : البته که من باهاش میرم

دین عصبی خندید و یوسف رو کاملا عقب کشید : تو بری؟

یوسف : من عموشم. من اونیم که باید مراقبش باشه!

دین : کدوم عمو؟ کلا دو روزه پیدات شده..اگه لازم باشه کسی مراقبش باشه منم، من هشت ساله تو زندگیشم.

دست به یقه شدند و صدای جر و بحثشون بالا گرفته بود
رایان سری از روی تاسف تکان داد و بی توجه به دو مردی که جدال سختی سر زین راه انداخته بودند ویلچر رو هل داد و همراه با زین وارد کلاب شد.

رایان : اینطوری بهتره

زین : موافقم.

_با کی کار داری خوشتیپ؟

زنی که لباس های باز پوشیده بود و با حوصله آدامس میجویید خطاب به رایان گفت و چند ثانیه بعد چشمک زد.

زین : رئیست کجاست؟

قبل از اینکه رایان پاسخ بده زین اون زن رو بازخواست کرد و با صدای بلندش توجه انگشت شمار افرادی که داخل کلاب بودند به خودشون جلب کرد.

زین : با جاناتان کار دارم!

خودش هم خبر نداشت که اون حجم از جسارت و خشم از کجا نشأت میگیره اما به خوبی متوجه بود که رَوشش به خوبی داره جواب میده

_بگم کی باهاش کار داره؟

بغض توی گلوش ریشه بسته بود اما خلاف تن لرزانش مستقیم جواب داد : پسر تریشا.

میدونست که همون دو کلمه به خوبی تاثیر خودشون رو خواهند گذاشت و طولی نکشید که مردی سیاه پوش سراغشون اومد و به اتاقی از گوشه ی کلاب راهنماییشون کرد.

در پشت سرشون بسته شد و همراه با رایان، جاناتان و مرد قد بلندی که گویا دستیار جاناتان بود داخل اتاق تنها ماند.

جاناتان : فکر نمیکردم یه بار دیگه ببینمت.

گفت و بعد از سر دادن قهقه ای از پیپ لای انگشتش کشید.