Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Sığınak 20. Bölüm "Teninin müptelası olabilirim"
❄️
Başıma nasıl bir belanın sarıldığını tahmin bile edemezken endişem artmış, karşımdaki adama gözlerimi irice açıp baka kalmıştım.
"İki kere karşılaştık." dedi eli hâlâ kolumdayken. "Merak etmiyor musun kim olduğumu?"
Aralık olan kapı gürültüyle arkaya çarptığında belimde hissettiğim bir el ile kenara çekildim. Demir önce adama sonra baktığında, "Kimsin lan sen?" diye konuştu. Üzerine doğru yürümeye başlamıştı. Yumruğunu havaya kaldırdığı anda, "Ben merak ediyorum." diye tısladı ve yumruğu adamın çenesine çakarak. "Bana söyle kim olduğunu!"
Gözlerim dehşetle açılmış elimi ağzıma kapatmıştım. Adam karşı koymak için hamlede bulunduğu anda ise kolunu dirseğinden büküp ters çevirdi. "Söyle hadi!"
Kükremesi lavaboda yankılanırken, soğuk sesindeki karanlık tını bedenimde ki tüylerimi harekete geçirdi. Olan biten karşısında, dilimi yutmuş gibi tek kelime edemezken tepki dahi veremiyordum.
Neye uğradığını şaşıran adam yutkunduğunda, "Biriyle karıştırdım herhalde." dedi. "Tanımıyorum."
Demir, önündeki bedeni sertçe yere ittiğinde adam yere düştü. Tek dizini yere yaslayıp yerde kanlar içinde yatan adamın üzerine eğildiğinde ise yakasından kavradı. "Senin o karıştıran gözlerini oyardım oğlum, bu kıza dua et." Hırladı. Adamın gözleri bana kaydığı an Demir, adamın yakasındaki elini bırakıp yüzüne bir yumruk daha indirdi. "Eğer bir daha karşıma çıkacak olursan, eğer bir daha seni yanlışlıkla da olsa onun etrafında görürsem o bakan gözlerini yerinden sökerim."
Adam yüzünü buruşturup güçlükle konuştu. "A-anladım abi."
Demir, adama tiksinerek bakarak ayağa kalktığında omuzlarını dikleştirip yönünü bana çevirdi. Gözleri yüzümde dolandığında ise, "İyi misin?" diye sordu.
Başımı sallayıp, "Evet." dedim.
Aklım adamın beni nereden tanıdığına takılıp kalmışken Demir'in gelmesiyle birlikte o düşünce sıyrılıp gitmişti.
Eli elimi kavradığında birlikte lavabodan ayrıldık. Kapının önündeki meraklı insanları geride bırakıp dışarıya çıktığımızda ise Burçin tırnaklarını ağzına götürmüş, girişte bizi bekliyordu.
Kafede ki tüm gözler üzerimizde geziniyor tek bir fısıltı bile duyulmuyordu. Burçin'in yanına geldiğimizde Demir'in eli bileğimi bileğiden ayrıldı ve; "Montunu al gel." dedi.
