My Yesterday's Hope (Yesterday #2)

Kabanata 20

Kabanata 20

Warning: Patnubay ng magulang ang kailangan para sa mga menorde edad na nagbabasa.

Happy reading.

"Tama na!!!!

"Ayaw ko na, pagod na ako!!!"
" Sige na, alam ko naman na gusto mo, gusto mo diba? Masarap naman diba?"malamig na tanong niya sabay iling ko.
"Pagod na ako, pagod na pagod na!!"

"Ayaw mo na?!" Ganoon?! Aniya sabay sampal sa akin na ikinailing ko habang umiiyak.

"Paki usap, ta-tama na!"

"Amerie, iha, gising, gising." Rinig kong boses ni Mama na siyang napa dilat sa mata ko.

"Ma."mahinang tawag ko sa kanya sabay yakap niya sa akin na ikina tulo pa lalo ng luha ko.

"Ma, pagod na pagod na ako, ayaw ko na Ma."

"Shhh, nandito kami, nandito ako, nandito si Sophie, hindi ka namin iiwan, nandito kami."Aniya na ikinangiti ko.

Akala ko kaya ko na, akala ko malakas na ako pero hindi pa din pala, ang bigat pa din pala, ang sakit pa din pala at ang hirap pa din huminga, nakakawala ng lakas, nakakawalang ganang mabuhay, ayaw ko na.

"Ma'am, okay ka lang?" Tanong ni Cyra sa akin na ikinatingin ko sa kanya.

"Yes Cy, don't worry, tapos na kayo sa activity niyo?"tanong ko sa kanya.

"Opo Ma'am, kanina pa po namin kayo tinatawag pero mukhang malalim iniisip niyo."aniya na ikinangiti ko na lang.

Mabuti na lang at hindi na ako tinanong pa ni Cyra, dahil talagang hindi ko alam kung anong sasabihin ko sa kanya, lalo na at alam ko sa sarili ko na hindi ako okay, at hindi ko alam kung kailan pa ako magiging okay.

Natapos ang duty ko sa Grade 8 ng matiwasay, pero hanggang ngayon nandito pa din ako sa 4th floor at pilit pinapagod ang sarili ko, sa pag asang makakalimutan ko rin ang lahat sa tamang oras at panahon.

"Juls, nandito ka pa? Kumain ka na ba?"takang tanong ng CT ko sa akin na kararating lang.

"Opo Ma'am." Lie.

"Sure?"tanong miua ulit sabay tango ko sa kanya.

"Yes Ma'am."

"Good, bakit pala hindi kapabumababa?"

"Ah, eh, tapusin ko na lang po muna 'tong paperworks ko Ma'am."nakangiting sagot ko sa kanya sabay iling niya.

"Napaka sipag mo talaga ano? But I want you to rest Juls, tao lang tayo, oo, teachers tayo, at kailangan maging lakas, paso kasi alam mo yon, minsan kailangan din ng pahinga nitong katawan natin, kailangan din niya ng pahinga sa mga pagod na nararamdaman niya, mga pagod na kahit siya mismo hindi maintindihan kung ano ang tawag dito."Saad niya na ikinatahimik ko. "Tsaka, pansin ko rin ang papaging matamlay mo, may problema ba? Puwede mo sabihin sa akin?" Malumanay na tanong niya habang nakangiti na nakatingin sa akin.

I smiled. "May mga iniisip lang po na mga bagay Ma'am."

"You sure?"paninigurado niya sabay tango ko.

"Opo, wag po kayong mag aalala."

"Yeah, pero still. Anyways I want you to remember na, , kung anong nararamdaman mong bigat d'yan sa puso mo, it's all valid, ayos lang yan, walang masama kung makita man ng iba ang pagod mo, alam kong pagod na pagod kana, pero, hindi ka puwedeng sumuko, bawal kang  sumuko.

"Thank you Ma'am."nakangiting sagot ko sa kanya.

Simula ng dumating ako dito sa BEN, ngayon ko lang naka usap si Ma'am Marny ng ganito, kasi talagang nag uusap lang kami pag importante, nahihiya lang akong mag approach sa kanya, kasi pakiramdam ko ang liit liit ko dahil siya may maipagmamalaki na samantalang ako.