Two Universes~İki Evren~Wangxian~Yizhan

11-Retrograd Amnezi

    

     "Yok bu böyle olmayacak, açıklamamız gerekiyor, ben susamam artık. Zhan çok acı çekiyor. Konuşma zamanı geldi."

     Bu konuşmanın devamını arabada sürdürdü dört koruyucu.

     "Artık bir söz deme hakkımız kalmadı. Zhan'ın durumuna bakalım, sonra onları karşımıza alıp konuşalım. Geçmişin tekrar etmemesi için de elimizden geleni yapalım. Ama bilmeliler ki, yaş dönümlerinde en az bir hafta ayrı kalmaları gerekecek."

     "En başta niye böyle bir çözümle gelmediniz diye çok kızacaklar bize."

     "Yue, geçmişlerini anlatacağız onlara ve anlamalarını sağlayacağız. Gerekirse tehdit edeceğiz, bir kaç büyü gösterisi bize yardımcı olacaktır. Size büyü yapıp ayırırız dersek, belki etkili olur."

     "Lu Jin bu iyi bir fikir olabilir."

     "Kutlama için henüz çok erken. Önce bu durumu atlatalım, sonra gerçeği açıklayacağız onlara. Ahh, siz de durum nasıl bilmiyorum ama Yibo, o krizden bu yana kabus görmüyor sanırım, ya da bize söylemiyor."

     "Zhan'a da durum aynı, kabuslardan hiç söz etmiyor. Belki de, buluştukları için kabuslar durdu. Göreceğiz.

     "Hala hastaneye gelmedik mi Juan?"

     "Geldik Lu Jin, kavşağı dönünce orada olacağız."

     Yibo, endişe ve telaşla koşan ailesine baktı. Yanlarında Zhan'ın ailesi de vardı elbette. Çekindi bir an. Olsun diye düşündü. Tersleseler de, kızsalar da, buradan ayrılmayacaktı.

     "Yibo, durum ne oğlum? Zhan nerede?"

     Yibo'nun sinirleri bir anda çözüldü, gözyaşları durmaksızın akıyordu.

     "Anne, ben çok aptalım, Zhan'ı çok üzdüm, yanında olmadım, onu suçladım, ittim, kovdum anne. Şimdi nasıl düzelteceğiz bu durumu. Anne ölüyor gibiyim, Zhan öylece yığılınca çok korktum. Onu çok seviyorum anne, ona bir şey olmasın ne olur."

     "Oğlum, sakin ol, ne oldu, doktor ne dedi, durum çok mu kötü?"

     "Ahhh, bilmiyorum anne, doktoru göremedim daha, onu alıp götürdüler. Ben burada kaldım öylece. Kimse hiç bir şey söylemiyor bana."

     "Lu Jin, Zhan'ı bir kaç gün önce de buraya getirmiştik, sanırım Doktor Minghao ilgileniyor onunla, telaştan aklıma gelmedi. Ben gidip bir bakayım. Ahh işte geliyor doktor da."

     "Bay Xiao, yine ne oldu? Bu çocuk nasıl bu hale geldi? Hani ona bakacaktınız? Bu kez durum, öncekinden daha da ciddi. Zhan uyandı hemen ama ne yazık ki, nasıl söylesem, sizinle yalnız görüşebilir miyiz?"

     "Doktor bey, çok mu kötü, oğlum ölecek mi yoksa?"

     "Sakin olun bay Xiao, odama geçelim."

     "Lütfen oturun. Özür dilerim sizinle ailesi olarak yalnız görüşmeliydim. Onlar kim bilmiyorum, belki bazı şeyleri söylemek istemeyebilirsiniz."

     "Anlıyorum Doktor Minghao lütfen anlatın, Zhan'ın nesi var?"

     "Geçen gün, sevgilisinden ayrıldı demiştiniz doğru mu?"

     "Evet doktor."

     "Zhan, o günden bu güne, ne yaşadı? Herşeyi anlatın bana. Hiç bir şey saklamadan anlatın, bu siz ve benim aramda."

     Liang, herşeyi özetle doktora anlattı.

     "Yani bir erkek sevgilisi var diye kabul etmediniz, sevgilisi onu terk etti. Durum bu kadar basit olamaz."