NEFRETLE AȘK (DÜZENLENECEK)

47. Bölüm

SELAAAAAM. YANİ SÜRPRİİZ 🥳🥳. SİZİN İÇİN BÖLÜMÜ BU HAFTA YAYINLADIIM.

Bölüm yazarken Çağan Şengül ve şarkılarından yardım alıyorum hep.

Şarkıları da bana Aden ve Rüzgar'ı anımsatır. Her dinleyişim de sanki onlara yazılmış gibi hissediyorum ❤️‍🩹🥺.

Bölüm şarkılarımız:
-Çağan Şengül: Yana Yana
-Çağan Şengül: Çok Yazık

Upuzun bir bölüm hazırladım sizler için. Siz de karşılık olarak bol yorum yapıp oy vermeyi unutmayın. Çünkü her oyunuz ve yorumunuz beni heyecanlandırıp mutlu ediyor ❤️.

İyi okumalar.

~~~~

Açığa çıkan yanılgılar vardır. O yapmaz, o demez, o kıyamaz bana dediğimiz herkes bizi bozguna uğrattı.

"Sen birkaç günlüğüne babana gitsen?" dedi.

Canımı acıttı, acıtmadı değil ama daha çok beynimden vurulmuşa döndüm. Her zaman yanımda olacağını düşündüğüm tek kişiydi ve hissettirmiști. Şuan da beni eliyle kenara fırlatması şaşırtmıștı.

Babaannesini karşısına alsın istemedim ama beni de bir hiçmișim gibi kenara ittirmesin de istedim. Tutsun elimi çıksın babaannesinin karşısına ve aramızı düzenlemeye çalışsın isterdim. Beni babamın yanına göndermek yerine bunu yapabilirdi. Buda bir seçenekti ama o benim canımı yakan seçeneği seçti, diğer seçeneği aklına bile getirmedi.

Nazikçe evden kovdu.

"Evden kovuyorsun yani" sözlerim de bile kırıldığımı belli etmemeye çalışıp dalgaya almak istedim. Burukça güldüm.

"Hayır Aden, öyle demek istemediğimi biliyorsun" bilmiyorum. Ben bu saatten sonra senin hakkında hiçbir şey bilmiyorum.

"Sadece aranız kötü diye dedim, kalmak istersen de kal yani... Ben aranızda kalmak istemedim" açıklama yapıp üste çıkmaya çalıştıkça daha da batıyordu. Babana git diyip kalmak istersen de kal diyordu.

"Sorun değil Rüzgar, giderim" dedim. Daha fazla konuşmak istemiyordum çünkü konuşursam ağlardım. Artık ağlamak istemediğim için sustum.

"Aden ger-" dinlemek istemeyerek elimi kaldırdım ve lafını tamamlamasına engel oldum. "Rüzgar gerçekten sorun değil, birkaç günlüğüne gidebilirim" dedim. Tüm ikna etme kabiliyetimi gözlerime yerleştirdim ve tam gözlerinin içine baktım.

Ne kadar denesem bile başarılı olmadığımı biliyordu ama daha fazla üzerime gelmedi. Haksızdı ve susması gerekiyordu.

"Yarın giderim" dedim ve yataktan kalkıp banyoya attım kendimi.

Zaman geçiyor, hayat akmaya devam ediyor. Bir saat öncesine kadar birbirimizi bırakmayacağımızı söylüyorduk... Ama şimdi? Şimdi tam tersini yaşıyorduk, Rüzgar beni geri plana atıp evden gönderiyordu. Onsuz birkaç gün geçirmemi istiyordu. Belli bir süresi de yoktu, birkaç gündü. Belki günler, haftalar sürecekti Nebahat hanımın burada kalması. Rüzgar babaanneisyle güzel vakitler geçirirken ben başka bir evde söylediği şey için üzülüp aç, uykusuz bırakacaktım kendimi.

Yüzüme art arda soğuk sular çarpıp havluyla yüzümü kuruladım. Aynada ki görüntümü görünce gözlerim doldu. Ya ben daha bugün Rüzgar'a birșey olacak diye yanıp tutuşuyordum, şimdi nasıl onsuz yapabilecektim ben?

Gözlerimi kırpıştırıp akmak için direnen gözyașlarımı geri gönderdim ve kapıyı açıp banyodan çıktım. Rüzgar yatakta kendi tarafına geçmişti ve yatak başlığına başını yaslamış gözlerini de kapatmıştı.