MEDYADAKİ ȘARKIYI AÇARAK OKURSANIZ DAHA İYİ OLUR
İYİ OKUMALAR💛💛
RÜZGAR SAYMANOĞLU'NDAN:
Yine kaçırmıștım o adamları eğer kaçırmasaydım hem Aden'in peşini bırakacaklardı hem de onunla evlenmek zorunda kalmayacaktım.
Üstelik onu tehdit etsem bile nasıl bana așık olmuștu anlamadım. Adamları elimden kaçırınca sinirliydim adenin olduğu masaya doğru yaklașınca adenin orda olmadığını gördüm. Direk bağırıp garsonlara sordum hiçbiri nerede olduğunu bilmiyordu.
Sinirden kendimi kaybedince bir tane garson koșarak yanıma geldi ve lavaboya gittiğini söyledi. Biraz rahatladım ve direk lavabonun olduğu yere geldim kapıyı hızla açtım ve içeri girdim. Sadece aden vardı.
Beni görünce șașırdı. Birșeyler söyledi ama sinirli olduğum için kolunu tutup bağırdım ve hemen bardan çıkarttım. Ali'nin sakin olmamı söylemesini umursamadan arabaya doğru ilerledim. Arabaya binince tüm sinirimi arabadan
çıkarırcasına hızlı sürüyordum. Adamları elimden kaçırmıștım ve Adene bir yere gitmemesini söylememe rağmen umursamamıștı. Hiç bir şeyden korkmayan ben adenin başına bir iş gelecek diye korkmuștum.
Hızlı gidiyorum diye aden beni uyardı ama inadına gaza bastım. Karșımıza tır çıkınca hemen direksiyonu kırdım ama araba uçuruma doğru gitti.
~~~~~~~~
Gözlerimi açtığımda kafam zonkluyordu ve kaşım patlamıștı pekte önemli değildi. Yan koltukta Aden hareketsiz bir biçimde duruyordu Hemen eğilip adene baktım kafası kanıyordu.
Emniyet kemerini çıkarıp arabadan indim ve adenin kapısını açtım
"Aden! Aden, kendine gel. Aden!" kendine gelmeyince arabadan çıkardım ve yere uzattım. Kafasını kıpırdatmamaya çalıșarak bıraktım ve telefonumu çıkarıp ambulansı aradım. Allah kahretsin! Sinirimden oldu hepsi.
"Rüzgar, canım acıyor" adenin sesini duyunca rahatladım.
"Korkma güzelim ambulansı aradım gelecek tamam mı?" aden kafasını salladı ve gözleri yavaş yavaş kapanırken izin vermedim.
"Aden, bana bak gözlerini kapatma sakın" Ekrem amca vana kızını emanet etmişti ve ben sinirimi ondan çıkarıyordum.
"Dayanamıyorum. Uykum çok geliyor."dedi. Siktir!
"Dayan güzelim ambulansı aradım gelecek. Nerde kaldı lan bu ambulans!"ambulans sesi gelince hemen ambulansın bizi bulması için ayağa kalktım ve ilerledim.
Ambulans doktorları bana doğru gelirken tekrar aden'in yanına döndüm. Allah kahretsin! Bayılmıștı. Doktorlar gelip hemen ona ilk yardım yapıp sedyeyle ambulansa tașıdılar. Her şey on dakika içinde gerçekleșmiști.
Adeni ambulansa bindirmeleri. Hastaneye gelince indirip ameliyathaneye götürmeleri. Öyle ani olmuștu ki bizimkileri aradım ve her şeyi anlattım. Geleceklerini söyleyip telefonu kapattılar. Bir hemșire bașıma geldi.
"Beyefendi, kașınız açılmış. Pansuman yapalım" dedi ben kafamı hayır anlamında salladım ve ne kadar ikna etmeye çalıșsa bile bașımdan gönderdim. Bir kaç dakika sonra Emreler kızlarla birlikte geldi.
Duru:
"Aden nerde? Senin yüzünden oldu değil mi? Sinirlenince sinirini ondan çıkarmaktan vazgeç Rüzgar Saymanoğlu!" Dedi ve o da Nazlı gibi ağlamaya bașladı.
Bir saat sonra ameliyathanenin kapısı açıldı ve doktor dıșarı çıkıp yanımıza geldi.
Doktor:
"Aden hanımın yakınları sizler misiniz?" dedi. Onu onaylayınca durumunu anlattı.
Doktor:
"Aden hanımın durumu gayet iyi hayati tehlikesi yok. Biz beyin kanamasından șüphelenmiștik ama söz konusu değil. Bu gecelik her ihtimale karşı yoğun bakımda tutacağız. Bir sorun çıkmaz ise yarın normal odaya alırız. Geçmiș olsun"doktorun söyledikleri ile içimiz rahatlamıştı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
NEFRETLE AȘK (DÜZENLENECEK)
Ficção Adolescente"Ne yaşadığını bilmiyorum ama gramını yaşamadığımı biliyorum" dedim sözlerime devam ederek. Tepki vermedi, Konuşmadı. Beklediğim bir şey olduğu için sadece yüzüne baktım birkaç saniye. Sonrada önüme dönüp yolu izlemeye başladım. Petrol marketinin ön...
