Cairo McLaury (completed)

Chapter 6

Natatawang tiningnan ni Ishmael ang nakasarang pinto ng silid kung saan kapapasok lamang doon ni Cairo. Umiling ang kaniyang ulo at huminto man siya sa pagtawa ay nanatili naman ang malapad na ngiti sa kaniyang mga labi.

Isang buntong-hininga ang kaniyang pinakawalan at saka niya hinarap ang lamesa at naglakad siya doon palapit. At doon ay isa -isa niyang inilapag ang mga baunan na naglalaman ng mainit na ulam at kanina.

The delicious smell of food teased his nose and his tongue and his stomach started rumbling. He really was hungry. Ang tanging laman lamang ng kaniyang tiyan ay kape, champagne, cheese, and crackers.

At ang amoy ng pagkain na inihanda para sa kanila ng taga-Villa Elena ay nagpaalala sa kaniya ng pagkain na kaniyang natikman na pagkain na inihanda ng abuela ng pinsan na si Lucas.

But a rancher's life is not for him. May mga taong nangangailangan ng kaniyang pamumuno. Kailangan niyang isantabi ang kaniyang sariling kaligayahan.

Isang buntong-hininga ang kaniyang pinakawalan at saka niya itinabi ang bag na wala nang laman na mga baunan. Saka siya kumuha ng mga kubyertos at iba pang kakailanganin nila sa kanilang hapunan.

Inalis din niya ang iniwang plastic cup ng noodles at paper bag na may laman pang pandesal at dinala niya ang mga iyun sa may kitchen counter.

No es eso lo que ella me dijo que hiciera? He asked himself. And a boyish grin curved into his lips while he shook his head.

He quickly turned and his deep blue eyes studied the dining table that he set. Nang maisip niya na maayos niyang naihanda ang mesa ay saka siya naglakad palapit sa pintuan ng silid ni Cairo at saka siya gumawa ng mga pagkatok.

"Go away! I'm asleep!" he heard Cairo's yell from behind closed doors. And he can't let himself not to chuckle.

"Hablas mientas duemes?" he asked from the outside.

"Wala akong na-getsing sa mga ka-echosan mo!" ang sagot ni Cairo na nagpaatras ng kaniyang ulo dahil sa hindi niya naintindihan ang sinabi nito.

Maybe it was one of the native dialects in the Philippines? He thought to himself. He placedhis lips closer to the wooden door before he spoke.

"I said, do you talk while you sleep?" he asked loudly.

"Do you propose to horses?" she asked back at him. And his lips twitched upward while he grinned.

"Will you please open the door?" he asked.

"Ugh, I told you I am slee,"-

"Okey...may susi pal ana ibinigay sa akin kanina, bubuksan ko na lang ang pinto ng kuwarto mo if you are not going to open the door," ang kaniyang malakas na sabi mula sa labas ng pinto.

"You wouldn't dare!"

"I dare!" ang kaniyang pang-iinis na sagot. At hindi nga siya nagkamali. Ilang sandali lang ay narinig na niya ang pagbukas ng lock ng pinto at ang malakas na paghila nito.

And he was greeted by Cairo's scowling face. Like a bull in Spain that was ready to charge its horns into him.

"Hola," he greeted her with a wide smile on his face.

"What's your problem?!" ang galit na tanong ni Cairo sa kaniya at halata ang gigil sa ngipin nito halos madurog habang nagkikiskisan.

"Kumain na tayo," ang kaniyang sagot dito.

"Ugh, busog na ako, ikaw na lang ang kumain na mag-isa," ang mariin na tugon ni Cairo.

"Por favor?" ang kaniyang nakangiting pakiusap.