Cairo McLaury (completed)

Chapter 22

"Oh no," ang bulong ni Ishmael nang makita niya ang kaniyang abuelo na naglakad papalapit sa kanila ni Cairo.

He could see the excitement and happiness on those sky blue eyes of his abuelo and he was not expecting that. Hindi niya alam na ganun ka-excited ang kaniyang abuelo na makita nang personal si Cairo.

Noon lang niya ito muling nakita na ganun ka-excited. The only time he sees his abuelo with that exhilaration was first when he personally met Lucas, next was when he met Presley, and every time he sees his grandchildren.

And now, with Cairo.

At bigla siyang na-alerto dahil sa hindi niya nasabihan ang kaniyang abuelo na hindi alam ni Cairo ang kaniyang katayuan.

He was trying to catch his abuelo's attention pero abala na ito sa pagpapakilala kay Cairo. At napapikit sandali ang kaniyang mga mata nang marinig niyang nagpakilala na ang kaniyang abuelo.

At kitang-kita ng kaniyang mga mata ang mabilis na pagpihit ng katawan ni Cairo para lumingon sa kaniya at ang bilog na nitong mga mata ay mas lalo pang namilog nang manlaki ang mga ito kasabay ng pagbuka ng mga labi nito habang nakatuon sa kaniya.

Isang tikom na ngiti lang ang kaniyang isinagot at matipid na pagtango. At nang muling humarap si Cairo sa kaniyang abuelo ay doon na siya dali-daling humakbang papalapit sa mga ito. At tumayo siya sa tabi ni Cairo.

"Buenos dias majestad," ang kaniyang pagbati sa kaniyang abuelo na hinagkan niya ang magkabilang pinsgi at saka siya nag-bow ng kaniyang ulo rito.

"Oh my god, should I curtsy? Of course I should courtsy" ang natatarantang sabi ni Cairo. At nagkrus ang mga binti nito para bahagyang ibaba ang sarili.

"It's an honor to meet you, your majesty," ang magalang na pagbati ni Cairo bago ito muling tumayo nang tuwid sa harapan ng kaniyang abuelo.

"I'm sorry if I am awkward...I mean...it's not everyday that I would have that opportunity to meet a king, a true king." Ang sagot ni Cairo.

"It is okety, at hindi mo na kailangan na mag-curtsy sa akin, kaibigan ka ng aking apo na si Lucas hindi ba? at nitong si Ishmael, kaya halik na lang sa pisngi ay sapat na," ang sagot ng kaniyang abuelo na mas lalong nagpagulat kay Cairo nang marinig nitong marunong managalog ang kaniyang lolo at hari ng Monte de Oro.

"Marunong kayo na magtagalog?" ang gulat na tanong ni Cairo, "at...apo ninyo si Lucas? At...Ishmael?"

"Si, oo, I have to leran na magsalita ng tagalog, I am planning to retire in Villacenco and have my own ranch and do horseback riding with my apo's with Lucas and hopefully soon with Ishmael the fu,"-

At mabilis siyang sumenyas sa kaniyang abuelo. Tumikom ang kaniyang mga labi at saka umiling-iling ang kaniyang ulo.

At kumunot ang noo nito sa kaniya. at nang mapansin si Cairo na hindi na naituloy ng kaniyang abuelo ang sasabihin nito at nakatingin ito sa kaniya ay pumihit ang mukha nito para tingnan siya. At isang malapad na ngiti ang isinagot niya kay Cairo.

"Uhm, bakit hindi tayo pumasok sa loob? At mag-breakfast na tayo," ang sabi ng kaniyang abuelo.

"Come Cairo, I will give you a tour of the palace," ang dugtong pa nito. and his abuelo offered his hand to Cairo na malugod naman nitong kinuha. And he watched how his abuelo led Cairo towards the palace.

He let out a sigh of relief nang maiba na ang usapan at hindi na nabanggit pa ng kaniyang abuelo ang kaniyang pagiging prinsipe at ang pagiging future king niya ng Monte de Oro.

Hindi niya alam kung ano pa bang ibang dahilan kung bakit hindi niya magawang umamin. Ngunit ang tanging nasa isipan niya ay ayaw niyang mag-iba ang pagtingin sa kaniya ni Cairo. Dahil kay Cairo lang niya nabubuksan ang isang bahagi ng kaniyang pagkatao. Ang pagiging tunay niyang Ishmael Malvar.