📜Condition / شرط📜

پارت 37

_ چی؟!

جیمین تکرار کرد : من پدر خونده ی سوزی میشم. نمیزارم بچه رو به مادرش بدی. تو حضانت رو بگیر و من قول میدم ازش مراقبت میکنم. اصن بهش نمیگم تو پدرشی. من.. نمیخوام این بچه بره یونگی.

کوک با بازوش به تهیونگ زد و گفت : تهیونگگگ! چرا داره فرق قائل میشه بینمون! منم آقا میخوام سانی رو ببرن پرورشگاه بیا بچه ی منم بزرگ کن خب!

تهیونگ اما شوهرش رو کنار زد و گفت : ن ن وایسا قضیه داره جالب میشه! خب خب!

یونگی یه ابروش رو بالا برد : چرا؟ چرا میخوای مراقبش باشی؟

جیمین : چون.. درکش میکنم.. چون من این بچه هارو درک میکنم. من بدون خانواده بزرگ شدم. من.. میدونم چقدر سخته... چقدر آسیب میبینن. دلم نمیخواد اذیت بشن.. هیچکدومشون. نمیخوام هیچکس چیزایی ک من تجربه کردم رو تجربه کنه قبلا هم اینو گفتم. و سوزی.. من یه رابطه ی عمیق تری باهاش دارم.. اینطور حس میکنم خودم. برام فرق داره با بقیه.

یونگی دست به سینه شد و به صندلی تکیه داد : چجوری میتونی تضمین کنی که اگه مسئولیتش رو به عهده ی تو بزارم و از لحاظ قانونی به تو بدمش خوب ازش مراقبت میکنی؟

جیمین بدون مکث گفت : خونه ی پدربزرگ رو به نامش میکنم!

همه بهش خیره شدن و تهیونگ جلوی دهنش رو گرفت : اوووووووو!

یونگی : جیمین تو مطمئنی؟

جیمین :هیچ وقت از چیزی انقدر مطمئن نبودم. این بچه رو به من بده یونگی. قول میدم بهترین پدر دنیا باشم براش.

چند دقیقه سکوت شد و یونگی به بشقابش خیره نگاه می‌کرد. همه هر از گاهی به یه قسمتی از غذاشون چنگال میزدن و با غذا بازی میکردن اما مشخص بود که حقیقت منتظر جواب یونگی بودن.

هوسوک که بین این دو نفر نشسته بود، از زیر میز دست جیمین و یونگی رو گرفت تا کمی آرومشون کنه.
برای یونگی تصمیم سختی بود و برای جیمین این سکوت رنج آور..

در نهایت یونگی نفس عمیقی کشید و سرش رو بالا آورد : فکر نکنم مشکلی باهاش داشته باشم.

جیمین اشک کوچیکی از کنار چشمش سر خورد و با خیال راحت لبخند آرومی زد : ممنونم..

تهیونگ هم از زیر میز دست جیمین رو گرفت و جونگ کوک گفت : نگران نباش جیمین! ما همه کنارتیم.

جیمین نمیتونست بگه چقدر خوشحاله.. فقط ناخودآگاه می‌خندید و وقتی اشک هاش شروع به ریختن کردن همه صدای اعتراضشون در اومد.

تهیونگ : عههه لوس نشو جیمین خوشحال باش داری بابا میشی!

هوسوک : تبریک میگم جیمینننن! تو قراره فوق العاده ترین پدر دنیا بشی!