Point of view Lucy Hale
Het is 6 uur s'ochtends als ik op het strand sta. Ja die stomme droom kon ik niet meer slapen dus ga ik doen wat me het meeste rust geeft: surfen. Ik trek mijn kleding uit en bind het board aan mijn voeten. Dat is het eerste wat ik heb gekocht toen ik terug was in LA. Ik vindt het veelste leuk om te doen en ik wil het niet verleren.
Ik loop naar het water en laat mijn lichaam langzaam wennen aan de kou. Al is het niet echt koud maar je snapt wat ik bedoel. Ik zwem den stukje weg en klim dan op het board. Ik laat beide voeten aan twee kanten bungelen en kijk om me heen.
De zon komt langzaam op wat een geweldig uitzicht geeft en verder zijn de golven rustig, voor het mooie iets te rustig.
Ik ga op mijn buik liggen en peddel verder weg, zodra ik goeie golven te pakken heb ga ik staan en stuur ik het board behendig over de golven.
De tijd vliegt en voordat ik het weet is het 08.00. Ik zucht en laat mezelf in het zand zakken en kijk naar de zee. De droom die ik vannacht had blijft zich maar opnieuw afspelen in mijn hoofd. Gaat hij me echt verlaten zodra die dat goud heeft? Vragen spoken door mijn hoofd en het maakt me gek.
Ik wordt uit mijn gedachte gehaald door Ruby die naast me komt zitten. In stilte kijken we naar de zee, voor ik weet niet hoe lang.
"Lucy" Zegt ze zachtjes. Ik kijk haar aan maar zeg niks.
"Ik maak me echt zorgen om je" Ze kijkt me bezorgd aan.
"Het gaat prima met me Ru, echt waar" Ik geef haar een klein glimlachje.
"Nee dat gaat het niet, en dat weten we beide" Zegt ze nu iets strenger.
Moet ik het haar vertellen of niet? Ik was het nog niet van plan maar ik vind het zo niet eerlijk.
"Ru, ik ga je iets heel geks vertellen en je mag niks zeggen totdat ik klaar ben" Zeg ik, ze kijkt me enkel aan.
"Duidelijk?" Vraag ik. Ze knikt.
Ik begin haar alles te vertellen, de eerste avond, de ontmoeting met Topper en de Pogues, JJ, onze eerste zoen, het goud, Ward en Rafe, de droom, gewoon alles. Ze blijft me heel de tijd aan kijken, zonder ook maar haar blik te veranderen, totdat ik klaar ben.
"Nu mag je weer praten" Zeg ik.
"Ik weet niet zo goed wat ik moet zeggen" Zegt ze zachtjes.
"Ik snap het als je nu geen vrienden meer wilt zijn, als je wil mag je weglopen" Zeg ik. Ze kijkt me met een frons in haar wenkbrauwen aan.
"Wat laat je denken dat ik je nu in de steek laat?" Vraagt ze, ik wend mijn blik af. Ze komt tegenover me zitten en pakt mijn hand.
"Lucy, of je het nou leuk vind of niet, je zit aan me vast. Ik laat je niet in de steek, nooit, alles wat we doen, doen we samen" Zegt ze.
Ik glimlach en geef haar dan een knuffel.
"Maar een ding" Zegt ze, ik kijk haar aan.
"Jij gaat me leren surfen, want in ga mee naar OBX" Lacht ze.
"Deal" Ik lach met haar mee en geef haar dan nog een knuffel.
"En nu, gaan we dat goud terughalen" Zegt ze en ze trekt me overeind.
++++++
Ik gooi de aantekeningen door de kamer en zucht diep.
"Dit gaat ons nooit lukken" Zeg ik kreunend.
"Niet opgeven, opgevers winnen nooit" Zegt ze als een of andere inspirationale influencer. Is dat überhaupt een woord?
"Motiverend hoor" Lach ik en ik ga verder.
"Lu, kom is kijken" Zegt Ruby en ze kijkt me aan. Ik sta op en loop naar haar toe.
"Kijk, Ward Cameron heeft dit gebouw gekocht, in 2020, Los Angeles, het is ongeveer tien minuten van hier en afgelegen" Zegt ze.
"Daar houd hij het goud" Concludeer ik.
"Dat denk ik wel, ik heb het opgezocht op Google Maps maar het wordt pittig goed bewaakt. Je komt niet binnen" Zegt ze.
"Ik weet een manier" Zeg ik, ze kijkt me aan.
"Maar daar heb ik Rafe voor nodig"
"Dat gaat je nooit lukken, Rafe trapt hier niet in" Zegt ze.
"Ik weet het niet, misschien als ik het hem vertel dat hij meedoet" Zeg ik.
"Je zegt net zelf dat Rafe knettergek is, en een moordenaar"
"Maar waarom is hij bij ons dan zo anders, ik geloof dat het kan" Zeg ik vastberaden.
Ik weet het bijna zeker. Rafe kan niet slecht zijn, hij heeft misschien een vadercomplex maar ik geloof niet dat hij verkeerd is, iedereen moet een tweede kans krijgen toch.
"Lucy, je blijft uit de buurt bij Rafe, ik meen het" Zegt ze.
"Oké, prima" Zeg ik.
"Beloof het me"
"Ik beloof het" Zeg ik, ze kijkt me aan en gaat dan weer verder met haar ding.
Dit gaat me lukken, ik weet het zeker. Maar ik heb nog steeds Rafe nodig. En als dat van Ruby niet mag, moet ik het maar doen zonder haar.
A/N
Slecht einde👎👎 het spijt me.
Wat denken jullie van Lucy en Rafe? Ship or not?
Laat het me weten :)))
JE LEEST
𝘼𝙣𝙤𝙩𝙝𝙚𝙧 𝙒𝙤𝙧𝙡𝙙
Random"may we meet again" Lucy haar ouders moeten voor werk drie maanden naar Outer Banks. ze is een luxe leventje gewend en heeft alles wat haar hartje begeerd, ze wil zo snel mogelijk weer naar Los Angeles, terug naar haar echte leven en vrienden. Ze o...
