𝘼𝙣𝙤𝙩𝙝𝙚𝙧 𝙒𝙤𝙧𝙡𝙙

hoofdstuk 47

point of view Lucy Hale

Ik kijk naar het grote huis voor mijn neus. Ik wist dat de Camerons veel geld hadden maar als ik dit zie, ik wist niet zóveel.

Ik neem een diepe zucht en bel dan aan. Na enkele seconde vliegt de deur open en staat Rafe voor mijn neus. Hij glimlacht naar me en laat me binnen.

"Waar is Ruby?" Vraagt hij.

"Die is thuis, ze had wat probleempjes" Zeg ik. Daarvan is niks gelogen. Gisteravond bleef ze nog een nachtje slapen maar vanmorgen werd ze opgebeld door haar moeder dat ze naar huis moest komen. Dat kwam voor mij perfect uit want ik moet dichterbij Rafe komen. Deze afspraak stond sowieso al vast dus dan kan ik niet afzeggen, toch?

"Ah oké" Zegt hij, ik volg hem door het mega huis.

"Wil je iets drinken?" Vraagt hij.

"Doe maar iets fris" Zeg ik, ik kijk de keuken rond. Alles is prachtig wit, aan het keukeneiland staan mooie, zwarte barkrukken en het is bijna net zo groot als mijn hele huis. Ik neem plaats op een van de krukken en volg zijn beweging.

Hij zet het glas bij mij neer en komt dan tegenover me zitten, ik zit dus hier en hij ergens in China.

Als ik die hardop zei moest ik 100% zo hard lachen, ik kan er gewoon niks aan doen dat ik zo mega leuk en grappig ben.

Ik observeer Rafe is even goed, zijn middenscheiding is perfect en er hangt wat haar voor zijn ogen. Zijn blauwe ogen twinkelen en hij heeft een mooie glimlach.

"Kan je het zien?" Lacht hij.

Ik kijk weg en voel het bloed naar mijn wangen stijgen.

Ik hoor hem grinniken en dan staat hij op.

"Kom we gaan is aan die domme opdracht" Zegt hij. Ik sta op, pak mijn glas en volg hem naar boven.

Boven slaat hij ergens op een deur.

"Wheez, zet die takke herrie zachter" Roept hij, naar Wheezie. De muziek valt mij nu pas op, ik had het nog niet gehoord.

Hij loopt door en doet dan een deur open, ik loop naar binnen en kijk rond.

"Deze kamer is nog groter dan mijn hele huis inclusief tuin" Zeg ik en ik kijk hem met open mond aan. Hij lacht en haalt zijn schouders op.

"Papa's geld hé" Zegt hij.

"Wat doet je vader voor werk?" Vraag ik.

"Hij eh, hij heeft zijn eigen bedrijf" Zegt hij een tikje nerveus.

"Leuk" Zeg ik en ik laat mijn vingers over een fotolijstje op zijn bureau glijden, mijn oog valt op Sarah.

"Wie is dat blonde meisje?" Vraag ik.

"Dat is eh, mijn zus, ze is, niet hier" Stottert hij, zijn houding wordt rusteloos en hij begint heen en weer te wiegen op zijn benen.

"Aha, zullen we aan die opdracht beginnen?" Vraag ik en ik haal mijn laptop uit mijn tas.

"Ja, tuurlijk" Zegt hij en hij gaat aan zijn bureau zitten. Ik ga op de stoel naast hem zitten en open een word bestandje.

Anderhalf uur verder zijn we op de helft. Ik typ lekker door en het gaat best snel.

"Ik vind dit zo wel genoeg, andere keer verder gaan?" Zegt Rafe na een korte stilte.

"Maar we zijn bijna klaar" Zeg ik. Hij klemt zijn kaken op elkaar en kijkt me niet aan.

"Ik heb geen zin meer" Zegt hij.

"Maar" ik wil net wat zeggen als hij me afkapt.

"Verdomme Lucy, ik heb wel meer te doen dan aan dat domme project werken" Snauwt hij en ik kijk hem verbaasd aan.

"Oké, ik ga wel" Zeg ik en ik stop mijn spullen in mijn tas. Hij laat zijn hoofd in zijn handen vallen en zegt niks.

"Tot morgen, denk ik" Zeg ik en ik doe de deur achter me dicht.

Ik zucht diep en loop dan de trap af.

Nog steeds geschrokken van zijn snauw rijd ik naar huis. Is dit wat ze bedoelde? Of is hij nog veel erger. Ergens wil ik het niet weten maar ik wil hem wel beter leren kennen. Ik wil weten hoe hij in elkaar zit. Het gaat me niet alleen maar om dat goud terug krijgen, ik wil hem helpen. Dat hij weet dat er mensen zijn die hij kan vertrouwen en waar hij op kan steunen. Ook al heeft hij verkeerde dingen gedaan, ik geloof niet dat hij een slecht hart heeft.

Ik parkeer de auto voor het huis en stap dan uit. In gedachte verzonken loop ik naar het huis, ik schrik op als mijn telefoon afgaat.

"Hoi, met Lucy" Zeg ik. Ik klem mijn telefoon tussen mijn oor en schouder en steek de sleutel in het slot.

"Lucy, wil je me alsjeblieft komen halen?" Ruby's paniekerige stem klinkt door de telefoon en ik hoor haar huilen.

"Stuur me je locatie, ik kom eraan" Zeg ik snel en ik hang op. Ik draai me op mijn hakken om en loop terug naar mijn auto. Ruby heeft me haar locatie gestuurd en ik zet hem op de navigatie.

10 minuten later kom ik op een afgelegen parkeerplaats niet ver weg van haar huis. Ik parkeer de auto in een parkeervak en stap uit. Ik zie Ruby in de verte aan komen lopen.

Ik loop naar haar toe en versnel mijn pas steeds iets meer. Als ik dichtbij genoeg ben om haar gezicht te zien, zet ik nog een pasje bij.

Snikkend valt ze in mijn armen, zachtjes aai ik over haar rug.

Als ze iets rustiger is duw ik haar van me af maar houd haar vast aan haar schouders. Haar lip is gebarsten en er komt een beetje bloed uit, haar mascara zit uitgesmeerd over haar wangen.

"Wat is er gebeurd?" Vraag ik voorzichtig.

"Papa kwam dronken thuis en werd boos op mama en toen sloeg hij haar, ik wou hem tegen houden maar toen raakte hij perongeluk mij" Zegt ze huilend.

"Lieverd toch, kom hier" Zeg ik en ik trek haar in een snelle knuffel.

"Mag ik vanavond bij jou slapen?" Vraagt ze. Ik knik.

"Tuurlijk mag dat, kom" Zeg ik en ik neem haar mee naar de auto.

Opnieuw vervolg ik mijn weg naar huis.

A/N

Jongens jongens kijk is wat een motivatie ik heb. Wees trots, vier hoofdstukken in een week. Ik ben verbaasd over mezelf wat gebeurt hier.

anyways, het wordt vanaf nu denk ik, hoop ik, leuker want nu komt er meer actie #yay en de pogues komen binnenkort ofc ook terug alleen weet zelfs ik niet wanneer  #leuk

oke doei dankjewel als je dit gelezen hebt love you