𝘼𝙣𝙤𝙩𝙝𝙚𝙧 𝙒𝙤𝙧𝙡𝙙

hoofdstuk 64

point of view Lucy Hale
De volgende dag breekt aan en met moeite sta ik op. Rafe was nog wel zo vriendelijk om me op de bank te laten slapen, maar ik moest beloven niet weg te gaan.

Om de rest te beschermen houd ik me ook maar aan die belofte.

Ik hoor voetstappen op de trap en ik schiet overeind.

"Je bent er nog" Hoor ik Rafes verbaasde stem.

Ik kijk hem aan en knik enkel.

"Je bent dom of dapper, ik kan alleen niet bedenken welke" Zegt hij hoofdschuddend. 

"Misschien wel gewoon suïcidaal" Ik haal mijn schouders op.

"Fijn dat je er nog om kunt lachen" Zegt hij voordat hij de keuken in loopt.

Zoals een echte moordenaar/kidnapper maakt hij ontbijt voor ons en voert hij een gesprekje met me. Ik heb hem zelfs een aantal keer zien lachen, met moeite.

"Genoeg gekletst, we moeten ergens heen" Zegt hij nors en dan staat hij op. Ik trek een moeilijk gezicht en blijf mooi zitten. Nooit dat ik hem ga helpen.

"Kom, naar de auto" Zegt hij dan en deze keer sta ik wel op.

"Hoe meer je meewerkt, hoe makkelijker het wordt" Ik kijk hem kort aan en loop dan langs hem heen.

Er valt een lange stilte en ik ben bang voor het moment dat komen gaat.

Iemands leven hangt er vanaf vandaag, en ik weet nou niet of dat die van JJ, Rafe of mij gaat zijn.

Rafe parkeert de auto en zegt dat ik uit moet stappen. Er is nog niemand op de afgesproken plek. Ik laat mezelf tegen de auto aan hangen en leg mijn armen over elkaar.

"Lucy, als er iets ergs gebeurd vandaag, ik wil je iets vragen" Rafe komt voor me staan.

"Tuurlijk, vertel"

"Was er ooits iets echts tussen ons?" Zijn ogen staan vol hoop.

"Luister Rafe, ik geef om je, heel veel" Begin ik mijn zin.

"Maar niet op de manier waarop je om hem geeft" Vult hij verder in.

"Hij is mijn voor altijd" Zeg ik schouderophalend.

"Oké, dan ik alleen kans als ik hem kapot schiet" Zegt hij. Ik kijk hem aan zonder iets te zeggen.

We worden onderbroken door een auto die aankomt rijden, gevolgd door openslaande deuren.

Mijn ogen vinden die van hem, maar zodra hij Rafe naast me ziet staan kijkt hij weg.

"Lu?!Ben je oké?" Vraagt Ruby en ze komt naar me toe.

"Afstand jij" Zegt Rafe tegen Ruby en ik voel de loop van het pistool tegen mijn slaap. Ik sluit mijn ogen voor een paar seconde. Ik dacht dat ik hem eruit had gepraat maar helaas.

Ruby stopt abrupt met lopen.

"Rafe, niet doen alsjeblieft" Smeekt ze.

"Is dit waarom we hier naar toe moesten komen? Om haar vermoord te zien worden? Het boeit me niet, mag ik nu weg?" JJs woorden snijden maar ik geef hem groot gelijk.

Rafe begint te lachen.

"Dat was mijn bedoeling niet" Zegt hij. Hij pakt mijn arm en trekt me naar hun toe.

De laatste stap geeft hij me een duw waardoor ik in JJ's armen val.

"Ik wil jou zien lijden" Zegt hij en hij richt het pistool op mij.

"Ben je oké?" Fluister JJ zachtjes. Ik knik en neem mijn afstand.

"Jullie proberen alles af te pakken, en nu had ik iets van mij, alleen van mij, en toen bleek het al van iemand anders te zijn"

"Ik ben geen voorwerp wat je kan bezitten" Zeg ik.

"Oppassen" Zegt hij en hij laad het pistool.

"Rafe, we weten allemaal dat je mij niet neer gaat schieten dus doe dat pistool weg" Zeg ik.

"Lu, wat doe je?" JJ pakt mijn arm vast maar ik negeer hem.

"Jij denkt dat ik het niet doe? Ik ben hier degene met het pistool. Als ik deze trekker over haal, dan ben jij hier niet meer" Lacht hij.

"Doe het dan"

Hij kijkt me aan en richt het pistool op me, trillend legt hij zijn vinger over de trekker.

Hij knijpt zijn ogen dicht en laat dan het pistool zakken.

"Je hebt gelijk" Zegt hij zuchtend en hij slaat op de motorkap.

Ik haal opgelucht adem.

"Gelukkig kan ik het wel" Klinkt ineens iemand stem.

Het volgende moment gaat razend snel, Ward komt achter de auto langs en zijn arm gaat omhoog, gevolgd door een harde knal en een plotselinge stekende pijn in mijn buik.

Ik kijk ernaar en zie mijn shirt snel rood worden. JJ komt naar me toe gesneld, samen met Ruby en vangt me net op voordat ik de grond raak.

Mijn ademhaling wordt onregelmatig en mijn zicht wordt wazig.

"Lucy, blijf bij me, blijf wakker" Ik voel iemand druk op bij buik zetten en iemand belt 911.

"J" Zeg ik zachtjes. Mijn bebloede vingers leg ik op zijn wang.

"Niet praten, spaar je energie"

"Ik hou van je, voor altijd, alleen van jou" Zeg ik moeilijk en zachtjes voordat alles zwart wordt voor mijn ogen.

A/N
kaboem, wat een einde.

Dit is dan het einde van dit boek, ik wil iedereen bedanken voor het lezen! jullie zijn echt top! Ik had niet altijd zoveel motivatie maar hierbij is het dan echt klaar. Lucy en JJs verhaal is over :(

gepranktt
dit is natuurlijk niet het laatste hoofdstukkk, ik kan dit verhaal niet zo ten einde brengen, reken maar op maximaal 5 hoofdstukken ;)