The first day is full of introduction and orientations. Halos wala akong makausap dahil nahihiya ako at hindi ko rin alam kung sino ang kakausapin. Our adviser arranged our seats and now, I'm seated at the second row, at the left side. May katabi akong isang lalaki na katulad ko ay tahimik din at wlaang kinakausap. I only heard him said his name a while ago but after that, I heard nothing.
My mind became occupied with what our teacher in Social Science is saying. She's discussing her class rules. The lessons to be tackled, submission rules, performance tasks, and everything. I'm taking note of all the informations she's writing at the board when I noticed the guy beside me ran a finger to his hair. Naalis ang buhok na nakatakip sa mata nito kaya natigilan ako.
He looks familiar. His eyes... Natigil ako sa pagsusulat at napatitig sa katabi ko na napatingin din sa akin. The moment our eyes met, I gasped in realization.
He's the guy who helped me carry Sarus back then! 'Yong tumulong din sa akin na makapasok sa party no'n.
He seems shock to see me. Ang tinatamad na mga mata ay parang nabuhayan at biglang umalpas ang maliit na ngiti sa labi niya. He tilted his head while watching me.
"You're the girl..." mahinang sabi niya. "The girl from my sister's party," dagdag niya. Napangiti ako bago tumango sa kaniya.
"Kaklase pala kita," sabi ko at nang maalala ang pangalan niya ay muli akong ngumiti. "You're Joven, right?"
Joven smiled at me and nodded. Hinawi niya ang buhok niya at doon ko lang napansin na may kahabaan 'yon. He grabbed some rubber band fron his wrist and tied his long hair. Now, I can clearly see his face.
"You're Lara?" he asked and I nodded, sighing in relief. Finally, I could talk to someone.
"Nice to meet you," sabi ko. Joven said the same thing.
Surprisingly, Joven is not the same as I thought. I thought of hin as intimidating, snob, and cold person but, he's the complete opposite. Funny guy who loves to sleep. I immediately felt comfortable around him.
When end of the class came, Joven went with me. Sabay kaming lumabas ng classroom at agad dumako ang tingin ko sa pinto ng classroom nila Sarus.
"Sandali lang," sabi ko. Joven didn't question me and just nodded, letting me walk towards Sarus' classroom's door.
Akmang kakatok ako nang biglang magbukas ang pinto. The impact sent me to the ground, clutching my forehead. Napapikit ako panandalian bago ko naramdaman na may humawak sa kamay ko.
"Lara!" Leisarus' voice made me open my eyes. Nakita ko siya sa harapan ko at nakaluhod, halata ang pag-aalala sa boses niya. Hawak niya ang kamay ko at nang maalis ko ang kamay ko sa noo ko ay siya namang lapit niya para suriin ang noo ko.
"Nahihilo ka ba, Lara? Tara, dalhin kita sa clinic," aniya at inalalayan ako patayo. "Pare, dahan-dahan sa pagbukas ng pinto," narinig kong saway ni Sarus sa kung sinuman at nang lingunin ko ay nakita kong naroon ang mga kaibigan ni Sarus.
Melvin sratches his nape. "Sorry, p're. Hindi ko nakita si Lara, ang liit kasi," aniya at bahagya pang natawa. Napairap ako sa tinuran niya. Kung hindi lang ako nahihilo, baka inaway ko na siya.
"Lara? Clinic tayo?" I found Joven on my other side. Nakatingin siya sa akin at bakas din ang pag-aalala. When I didn't answer, Sarus spoke.
"Excuse me, ako na ang magdadala sa kaniya," sabi ni Sarus. I saw Joven looked at him before looking back at me. "I'm her friend, Joven. I can take her there," sabi ni Sarus.
Joven smiled and saluted at him. "Noted, p're. Ikaw na bahala kay Lara. Mauna na ako," sabi niya bago tumingin sa akin. "Lara, uwi na ako," aniya bago tumalikod.
![](https://img.wattpad.com/cover/336199146-288-k652714.jpg)
BINABASA MO ANG
Catch Me When I Fall (SCS #2)
RomansaSoaring Courage Series #2 - It was Junior highschool when Lara May Novales and Leisarus Vincent Anderson met and became friends. Obstacles arose in the way of their friendship, and like a normal friendship, they would quarrel and hurt each other wit...