Reflection // Teen Wolf

Final: 1. Kısım

Uyarı! Bölüm +18 sahneler içerir. Kan ve vahşet sizi etkileyecekse okumayın.

Yanlış El:

"Yoruldum, açım, ıslandım, üşüyorum ve can güvenliğim tehlike altında. Bu lanet olası fikir, hangi lanet olası tarafından ortaya atıldı?" kapının önündeki arabanın anahtarı, gidenlerden birinde kalmıştı ve arayıp anahtarı isteyemezlerdi. Filmlerde olduğu gibi birkaç kabloyu birleştirip arabayı çalıştıramayacaklarını bildikleri için sağanak yağış yüzünden önlerini bile göremedikleri ormanda rastgele ilerliyorlardı.

Arkadaşlarından bir cevap alamadı Rocky. Fikri kimin ortaya attığını hatırlıyordu fakat yürümeye henüz birkaç dakikadır karar verip başlamış olmalarına rağmen fikri oy birliğine sunmadığı için pişman olduğundan, söylenerek öfkesini dindirmeye çalışıyordu. Ayakkabıları baştan aşağı çamur içinde kalmıştı ama bu, ıslak kıyafetleri ve yüzüne yapışan saçları ile kıyaslandığında çok da büyütülecek bir sorun gibi durmuyordu Rocky için.

"Tanrım... Şu halime bak! Kesinlikle hasta olacağım."

'Huh? Tabii. Eğer hayatta kalırsan, neden olmasın?' iç sesinin varlığı kesinlikle canını sıkıyordu. Eğer iç sesinin bir bedeni olsaydı gidip yüzünü yumruklar ve karnına dirseğini -hiç de yumuşak davranmayarak- geçirirdi.

Öfkeli adımları, önlerinde ilerlemekte olan Felix'i takip ederken Theo'nun güvende olup olmadığını düşünüyordu. Yürürken aklına gelen şeyler vardı ve herkes o yaratıkla mücadele etmek için dağılırken onlara söylemediği için haberleri olmadan gidiyorlardı. Aslında, bilmedikleri bir şey değildi fakat yine de yardımının dokunup dokunmayacağından emin olmadığı için endişeleniyordu.

Rocky'nin, arkadaşlarının suretinde gördüğü insanlar ve o kanlı balo, birbirine girmiş boyutların en büyük örneğiydi çünkü o baloda asılı duran cesetler, ormanda gördükleriyle aynıydı fakat bu, onun aklına gelen onca düşünce arasında en sonlarda yer aldığı için dillendirmediklerinden biri olmuştu. Ormandaki cesetler ile balodaki cesetlerin aynı olduğunu çok geç fark ettiği için sürekli kafasını çarptığı ağaçlara yumruk atmak istiyordu. Ya da kendi yüzüne...

O cesetlerin -özellikle bazı organları olmadan- ne işe yarayacaklarını merak ediyordu. Kaçırdıklarının ruhunu tamamen eline geçirip geçirmediğinden de emin değildi, arafta kaldığını hissetmişti Rocky Ayna Boyutundayken.

İlk durakları Argent'ın evi olacaktı. Ellerinden geldiğince hızlı bir şekilde silahları alıp çıkacaklardı. Soğuktan titreyen bedenlerini derin nefesler alarak durdurmaya çalışıyorlardı. Rocky'nin ayağı, çamur birikintisine dalınca yüzünü buruşturdu ve ayağını savurarak çıkardı.

"Çamur içinde olmayan bir yoldan gidemez miydik?" sorudan ziyade, bir yakarıştı bu.

"Asfalt ile karşılaşana kadar çamurdan başka bir şey görürsen haber ver, o taraftan gidelim. Ama burnumuzun ucunu bile göremediğimizi varsayarsak çamurdan başka seçeneğimiz olduğunu sanmıyorum. Yani yürümeye devam et yoksa şu ayna cinine yem olacaksın." Nolan sesini yükselterek Rocky'e duyurunca Rocky yüzünü buruşturdu ve hızlandı. Korku bedenini ele geçirdiğinde çamurlu yolu sorun etmeyi bırakmıştı.

"Ayna cini mi? Cidden ona bu ismi mi verdin? O halde biri aynayı temizlemek için, içine işediği kutsal suyu kullanarak aynayı ovalamış olmalı." Eliza ve Nolan gülerken Felix adımlarını yavaşlattı ve sonunda vardıkları asfaltın üstüne çıktı. Yağmur hız kesmeden yağmaya devam ediyordu. 

"Tamam, şimdi ne taraftan gidiyoruz?" dedi Eliza, sesini bastıran yağmur yüzünden bağırarak. Bu kez önden giden Nolan oldu, lider şu an o idi. Sorgusuz sualsiz Nolan'ın peşinden giderken, sokakların halini gördükleri anda geri çekilmek istediler ama artık buradan geri dönüşün olmadığını biliyorlardı. Bulundukları yerden, Argent'ın evine ulaşmaları normalde yarım saatten fazla sürmezdi ama yağmurun etkisiyle iki saatten fazla süredir yoldalardı. Kanlı Ay Tutulması için saatler kalmıştı. Belki de 2-3 saat kadar sonra, yaratık tüm gücüne kavuşacaktı ve kaybedeceklerdi.