My Professor's Little Tease (Fallen Temptation Series One)

Chapter 41 (Rain)

Chapter 41

Astherielle's POV

"Look at the irony of the situation, karma has come to collect you! Ang tiyempo, tamang-tama lang!"

Nakapanghihina ang uyam sa tinig ni Sheids.

"Don't you know that the pain your nephew suffered has returned?"

Nanghina akong muli at nakaramdam ng hiya. Naiiyak dahil mukhang ibubuking pa niya ako kay tita. Umiling ako para pigilan siya pero wala sa akin ang mga mata niya.

Nakita ko ang pag-alma ni Regan. Humakbang siya at nagagalit na pinagalaw ang mga panga. But before he could get involved, I stopped him. I looked at him and shook my head.

"Please, Regan..."

Napipilitan naman siyang tumigil sa tabi ni tita.

"A nymphomaniac! Poor her!" tumatawa  at taas-noong patuloy na pagsisiwalat ni Sheids. "Yes! I am the only one who knows about her suffering, and I am the only one! Every time she has an attack, she comes to me! Why not, when he's so sweet, yummy, young and so skilled in bed? May lahi pala kayong sumpa, Miss dela Peña!"

Napapikit ako. Hindi ko inakalang darating ang araw na maririnig ko iyan mula sa bibig niya. Ang sakit, kahit kanina ko pa kinukumbinsi ang sarili na maaayos din 'tong nangyayari, na magiging kalma rin siya at babawiin niya lahat ng mga nasabi niya. But as his attacks became more frequent and intense, it became increasingly difficult for me to maintain trust and familiarity with him.

Naramdaman ko ang pagbaling sa akin ni tita. Alam ko na agad kung ano ang nakapaskil na emosyon sa mukha niya ngayon. At wala akong mukha at tibay na harapin iyon.

"I-I'm so sorry, tita... Pero kung hahayaan n'yo lang akong magpaliwanag... baka..."

Yumuko ako at doon lang nagmulat muli ng mga mata

"Ha! Napaka-hayop mong tao! H-Hayop ka!" Walang kasalanan ang pamangkin ko sa 'yo! Ni hindi ka niya kilala! Ni hindi niya alam ang mga nangyari para gamitin mo s'ya!"

Nagwawala na si tita, ramdam mo talaga sa bawat pagpipilit nitong makalapit sa kaniya na 'di n'ya matanggap 'yon.

"Well, wala akong pakialam!" Shields let out crazed screams, kicking his shoes against the floor while trembling with anger. Nangingilid ang mga luha niya.

Tumakbo si tita papunta sa kinaroroonan ni Sheids at nang makalapit siya sa kaniya ay diretso ang mga nagwawala nitong mga kamao sa dibdib nito. Sumunod niyang sinampal ito, sobrang lakas na parang naramdaman ko rin.

My hands instinctively covered my mouth. I snapped back to reality and realized that what I was witnessing was indeed true.

Nasabi sa akin ni Sheids ang mga masasakit na salitang 'yon...

Galit siya.

Ano'ng mayroon sa kanila ni tita sa nakaraan para maging ganito siya at para masabi niya ang lahat ng 'yon.

Pero totoo ba ang lahat ng mga 'yon?

My eyes widened even more, and I felt like I was about to faint when I saw Sheids raise a fist, aiming it toward Tita's face as if to punch her! Ang mukha nito, purong sakit at galit. Panay pa rin sa pananakit si tita sa kaniya, parang wala na ring pakialam maging sakit man pagkatapos ang binibigay na pagbabanta ng mga kamao ng taong kaharap.

"Sheids, no!" histerya ko at nagmamadaling tumakbo patungo sa kanila.

Malakas kong hinila si tita papunta sa likuran ko pero hindi ko inasahan ang sumunod na nangyari. I was the next one Sheids grabbed by my collar, and now, everything transferred onto me— his near-to-dead anger, the piercing glare, and the unrecognizable person he had become.