My Professor's Little Tease (Fallen Temptation Series One)

Chapter 47 (Goodbye)

Chapter 47

Astherielle's POV

"Forgive me, Astherielle... Forgive me, my child..." patuloy niyang daing sa mas pinasakit na pinasakit niyang pag-iyak. "A-Anak... Forgive me. I didn't mean to end your life... N-Naririnig mo ba ako? My angel..." Masuyo niyang hinaplos ang tiyan ko. Kinakausap niya ito na parang may laman pa rin. "M-Mahal k-kita... Mahal na mahal kita... Sorry, nagkaroon ka ng gagong tatay... Kung alam ko lang sana... Pinaniwalaan ko ang unang resulta... Hindi ko na hinintay ang mga sumunod... H-Hindi k-ko alam na may buhay k-ka na... Sana naghintay pa ako at hindi umalis..."

I closed my eyes, suppressing the resurging waves of tears. The weight of what I heard and saw from him left me gasping for breath. Dobleng sakit ang umaatake sa akin dahil bitbit ko na pati ang nararamdaman niya sa nangyari sa anak namin.

Sa sobrang bigat ng puso ko sa nakikitang pagdurusa niya, hindi na kayang manlaban ang galit kong parte.

Inihimlay niyang muli ang mukha sa tiyan ko. His face trembled with immense strength in front of my stomach. The same goes for his hands and arms, which were wrapped around my waist. Hinayaan kong alalayan siya ng mga kamay at braso ko sa ulo niya. Niyakap ko siya nang mahigpit.

Nakikita ko ang sarili sa kaniya...

Siya ako nang malaman kong namatay ang anak namin...

In what I was doing, it felt as if I was cradling myself during those times...

Ang araw na iyon ang unang nagtulak sa akin para huminto na na mahalin ang taong ito...

"E-Elle... Gusto ko na ring mamatay... Last year ko pa gustong mamatay, pero pinilit akong buhayin ng mga alaala mo sa akin... Mayro'n ka pa kaya may dahilan pa ako para mabuhay..."

"S-Sheids... Don't say that... K-Kung naririnig ka man ng anak mo ngayon, sasabihin niyang ayaw niyang gawin mo 'yan dahil sa kaniya. Kung gusto mong mapatawad kita, huwag mong gagawin 'yan sa sarili mo."

"P-Paano mo nagawa, Elle? P-Paano mo ako nagawang patawarin sa kademonyohan ko? B-Bakit mo pa ako pinatawad? You should revenge..."

"The best revenge is none at all, Sheids... Kaya ko pang magpatawad kaya ginawa ko. I won't gain anything if I seek revenge on you. It'll only end up hurting me even more..."

"Dahil mahal mo pa rin ako sa kabila ng lahat..."

Oo. Sinagot ko 'yon sa isip.

"Hindi k-ko kayang ibalik lahat ng ginawa mo sa 'kin."

"You left a letter for me. I read it. Your words in that letter became my life, Elle... I could feel how much you still loved me as you wrote it... How could you still find love for a demon like me?"

"Tapos na iyon, Sheids. Ilang taon na ang dumaan... Parte na lang iyon ng nakalipas... Hindi na kita masagot sa kaparehong nararamdam ko nang mga panahon na 'yon..."

"You searched for someone else, had a child, and got married just a few months after we parted ways..."

"Y-Yeah... You're right. That was the only thing I could do to breathe again, Sheids..."

He emitted a pained moan in response to the resurging wails. Tiningala niya ako at lumuluhang nginitian. Nasaktan siya pero hindi ibig sabihin niyon ay hindi na siya masaya sa akin.

"I'm too late... But I'm so happy for you, Elle..."

"Yes... Thank you..." I nodded, a bittersweet smile gracing my lips as tears welled up in my eyes.

And as I gazed into his transformed face, a flood of past affections I had bestowed upon him surged back, filling my heart with a mix of longing and nostalgia.