My Professor's Little Tease (Fallen Temptation Series One)

Chapter 46 (Bended Knees)

Chapter 46

Sheids' POV

I quickly styled the second and final sections of Faja's hair. Despite my desire to achieve a flawless and polished look, just like the other side, I was unable to do so as Elle's sudden arrival caught me off guard. Itinali ko ang dulo nito at maingat na siyang ibinaba. Nang lumapat ang mga sapatos niya sa sahig, nagulat akong humarap siya uli sa akin imbis na puntahan niya ang Mommy niya.

"May I see my own reflection?" she asked, her voice filled with a mixture of curiosity and yearning.

"Huh?"

"Can I see myself? This." Itinuro niya ang buhok.

"I don't have a mirror, Faja. Puntahan mo na ang Mommy mo."

Itinalikod ko siya mula sa akin, pero muli ulit siyang humarap.

"Where did you buy Peppa Pig?"

"A-Ah."

Napapikit na lang ako. Binili ko iyon sa malapit na Boutique sa labas nitong hall. Wala akong maipantali sa buhok niya. Wala pa ang yaya niya kanina, walang iniwang gamit niya, kaya ginawan ko na lang ng paraan.

"Just outside."

"Oh..." Itinaas niya ang kamay at hinawakan ang Peppa Pig na nakatahi sa tali ng buhok niya.

Ano ba 'tong bata na 'to? Parang hindi niya nakitang dumating ang Mommy niya.

Hindi ako makatingin nang diretso kay Elle nang matagal dahil alam kong umiiyak siya sa kislap pa lang ng mga mata niya. Perhaps she was overly concerned about her daughter.

Faja simply stumbled earlier, but Mommy overreacted upon witnessing the fall and how she hit the floor. Ibinangon niya ito at sinabing hahanapin niya sina Cloud. Gusto niyang siya ang maiwan para bantayan ang bata at yaya na lang nito ang maghanap sa kanila, pero nag-alangan namang iwan ng yaya ang bata sa una.

Napilitan akong lumapit sa kanila dahil iyak na may kasamang mga sinok na iyong iyak ng bata. I took her from her nanny and attempted to soothe her by playing a children's show on an app on my cellphone. Hinagod-hagod ko ang likod niya habang sinusuklay ng mga daliri ko ang nagulong bangs niya. As I gently brushed through her hair, memories of Elle came rushing back to me. It was hard to believe that now I was tending to the hair of her own child, performing the same simple gesture that I once did for her in the past. Napangiti ako nang masakit.

Kumalma naman ito nang makakita ng ibang mga bata na naglalaro sa cellphone. She was sweaty and her hair was disheveled from walking for a long time during the awarding ceremony and even up to this point.

Naisakto pang umalis si Fergus. Wala siya na titingin dito sa pamangkin niya. Iyong tatlo naman, may ini-entertain na mga kakilala. Ako lang ang nakakita dahil nakita kong pinuntahan ito ni Mommy kanina.

"Goodbye, Faja... Now go." Hinawakan ko siya sa mga balikat at muling pinaharap.

"Why are you asking me to leave? I'll introduce you to my Mommy. My Mommy is kind, don't be afraid," she reassured, her voice filled with innocence and a genuine desire to ease any apprehension.

Nararamdaman niya na hindi ako komportable?

"Faja," tawag sa kaniya ni Elle. "We're going home..."

"Huh?" si Faja na parang ayaw pang umuwi, nagulat sa sinabi ng Mommy niya.

"Didn't I tell you not to go and speak with strangers?" she asked, her voice filled with concern and a hint of frustration.

Napayuko ako nang bahagya. Tama naman siya. Kahit ako siguro ang magulang, 'yon din ang number one rule ko sa mga anak ko. But it was Elle who told me that, which makes it hurt even more. The pain, unexpectedly, still lingers within me until now.