It's you and me, baby

paragraaf 15

"Waarom heb je mij vijf cocktails laten drinken?"kreunt Ellie. "Ik heb je gezegd dat je niet te veel moest drinken, maar jij wou heel graag drinken."lach ik. "Maar je kater is dus nog niet weg."voeg ik eraan toe. "Hoe lang is deze flucht?"vraagt Ellie. "Net zolang als het ons de heenreis heeft geduurd."zegt Jenson. "En ik dacht dat jij vervelend was in de ochtend."lacht Jenson. "Ze zijn precies zoals elkaar."lacht George. "Nou erg bedankt."lach ik. "Wees voorzichtig, er zijn hier allemaal paparazzi."zegt Jost voordat hij het vliegveld binnen loopt. Jenson heeft meerdere assistenten meegenomen die onze koffers naar de juiste plek hebben gebracht, zodat wij daar geen last van hebben met de paparazzi. Ik heb mijn zwarte leren broek aan met mijn off white riem, en daar boven een witte crop top. Ik had tegen Ellie gezegd om een zonnebril op te doen vanwege de paparazzi, die verschillende foto's maakt. Maar ze had ook wel één nodig voor haar kater met het velle licht. "Saffron!" "George!" the paparazzi loopt voor ons uit, terwijl wij onze weg maken naar onze gate. "Ik zou het heel erg waarderen als jullie ons vandaag met rust zouden laten."glimlach ik naar de paparazzi. "Het spijt me Saffron, maar het is onze baan."wordt er gezegd. Ellie pakt mijn hand beet en ik hou haar stevig vast. "Fijne dag verder."zeg ik tegen de paparazzi en loop iets sneller naar onze gate. De beveiliging brengt de paparazzi terug naar de ingang, zodat wij in rust op onze vlucht kunnen wachten. "Moeten we de hele week weer trainen?"vraag ik aan Jenson. "Je hebt een paar dagen vrij, woensdag vliegen jullie alweer naar de volgende race."glimlacht hij. "Dus je hebt een paar dagen om te verhuizen."voegt hij eraan toe. "Huh?"verbaasd kijk ik hem aan. "Hoe weet jij dat ik ga verhuizen?'vraag ik aan hem. "Lando vroeg of jij een paar dagen vrij kon krijgen."glimlacht hij. "Dat is heel lief van hem."glimlach ik. "Zolang het maar niet in de weg komt van je prestatie."zegt Jost. "Dat gebeurt niet."zeg ik gelijk. "Jullie konden het de laatste twee races ook zien, we zijn blij voor elkaar als één van ons wint."zeg ik vervolgens. "Trouwens, wat ga je doen met Hatchi?"vraagt Ellie. "Ik denk dat ik Hatchi naar mijn moeder breng, ik kan niet echt voor hem zorgen als ik altijd weg ben."zeg ik tegen haar. "Of ik kan voor hem zorgen?"glimlacht Ellie. "Ik hou van die hond, hij is net de mijne."zegt ze. "Als jij dat graag wil, dan zou dat echt super zijn."zeg ik. "We kunnen het vliegtuig in."zegt George uit het niets. "Ah yes! Tijd voor een dutje."zegt Ellie enthousiast. We staan op van onze stoelen en lopen door de gate heen naar het vliegtuig. En zoals gewoonlijk raakt Ellie de buitenkant van het vliegtuig aan voordat ze naar binnen loopt. Iedereen had zijn of haar eigen stoel en het was geweldig. Ik kan zo een paar uur slapen, voordat ik een paar uur naar huis moet rijden. "Wat als ik voor een tijdje bij jou ga wonen?"