It's you and me, baby

paragraaf 7

"Ik kan echt niet uitdrukken hoe blij ik ben dat jullie mee willen helpen."zeg ik liefjes tegen de meiden. "Natuurlijk, heb je gezien hoeveel dozen dat jullie wel niet hebben."lacht Jade. De meiden zijn overgevlogen naar Monaco om te helpen met verhuizen. "Oké."Lando komt samen met zijn beste vriend Max voor ons staan. "Het plan?"vraag ik lachend. Lando knikt en kijkt naar de vrachtwagen vol met dozen. "Als het goed is staat op alle dozen waar ze heen moeten."begint Lando te vertellen. "We hebben een aantal steekkarren, zodat we meer naar het appartement kunnen krijgen."gaat hij verder. "Probeer gelijk de dozen in de juiste kamer te zetten, dan kunnen we ze ook zo snel mogelijk uit te pakken."ik luister aandachtig naar Lando. "Oké, let's do this!"kier ik enthousiast als Lando klaar is. De meiden blijven een aantal dagen slapen, zodat ze mij kunnen helpen met het inrichten van het huis in tot zover het nog nodig is, en om nog tijd samen te spenderen. Ik wil een steekkar gaan pakken maar Lando houdt mij tegen. "Baby."begint hij. "Ik weet het."zucht ik diep. Het voelt nog altijd raar tussen ons beiden, en dit hoort een enthousiaste belangrijke dag te zijn voor ons. "Laten we alles eerst naar binnen zetten, dan praten we straks."zeg ik tegen hem. Lando knikt instemmend, ik kan aan hem zien dat hij twijfelt om een kus op mijn lippen te drukken. "Kiss me please."zeg ik met een kleine glimlach. Lando begint gelijk te glimlachen en drukt een kus op mijn lippen. Ik pak een steekkar als ik Lando los laat en begin met het stapelen van de dozen. "Jij bent gewoon al de lichte dozen aan het pakken."lacht Max. "Natuurlijk."glimlach ik. Als ik een aantal dozen op de steekkar heb, loop ik het appartementencomplex binnen, naar de lift.

Na een aantal keren op en neer het appartementen complex loopt Lando met de laatste dozen ons appartement binnen. "Dat was het."zegt hij en sluit de deur achter zich. "We zijn officieel verhuisd."hij kijkt mij aan en een grote glimlach verschijnt rond onze gezichten. Een bepaald gevoel komt weer omhoog en de kriebels in mijn buik ook. Ik loop naar Lando toe en sla mijn armen om hem heen. "Ons appartement, ons huis."zeg ik tegen hem. "Ons nieuwe begin."Lando drukt zijn lippen weer op die van mij en ik geniet van het moment. "Niet te klef!"roept Leigh-Anne. "We hebben alle dozen nog om uit te pakken."lacht ze als ik Lando los laat. "En we moeten eten."zegt Max. "Shit!"Ik kijk Lando aan met grote ogen. "We zijn vergeten boodschappen te halen."zeg ik. "Max en ik gaan boodschappen doen, dan kunnen jij en de meiden beginnen met uitpakken."stelt Lando voor. "Halen jullie dan ook gelijk eten voor straks op?"vraag ik.

"Ik zorg ervoor dat alles in huis is."antwoord hij met een knipoog. "Tot straks."ik druk een vlugge kus op zijn lippen voordat ik met de meiden als eerste naar de slaapkamers toe ga. "Uitpakken van je kleren is het makkelijkste."zegt Jade.