It's you and me, baby

paragraaf 9

En zo snel dat de vrije dagen gaan, zo snel ging de week voorbij. Jenson rijdt het al bekende plek van de race locatie in. George rijdt achter ons aan samen met Carmen in de auto, hij wilde niet met mij en Jenson in de auto. Lando moest al eerder naar de paddock, dus ging ik met Jenson mee."Ben je klaar voor race weekend twee?"vraagt Jenson aan mij. "Ik zal nooit klaar zijn."lach ik. Jenson parkeert de auto, en stapt vervolgens uit. Hij loopt om de auto heen en opent de deur voor mij. Ik glimlach liefjes en stap uit de auto, om vervolgens door meerdere mannen met camera's te worden bekeken. "Gewoon negeren, wij lopen rechtdoor naar de paddock."zegt Jenson. Jenson haalt de tassen uit de auto en loopt voor mij op. "Saffron!"ik kijk op en zie Lando bij de paddock wachten. Ik begin groot te glimlachen en zwaai naar mijn vriend. "Is het weer tijd voor een pole position?" "Hoe is je relatie met de andere coureurs?" "Hoe voelt het om het enige meisje te zijn tussen alle jongens?" "Saffron, hoe voel je over race week?"The press blijft maar vragen stellen, en zoals Jenson mij heeft gezegd, negeer ik ze en loop door naar de paddock. George en Carmen staan al samen met Lando te wachten bij het Williams motorhuis. Ik loop naar de anderen toe en sla mijn armen om Lando heen. Ik druk snel een kus op zijn lippen. "Hey."glimlach ik. Ik draai mij om naar Carmen en George. George rolt met zijn ogen waardoor ik hem vragend aankijk. "Is er iets George?"vraag ik geïrriteerd. "Nee."zegt hij kort. "Oké."zeg ik niet wetend. Lando kijkt mij vragend aan en ik haal mijn schouders niet wetend op. "Laten we maar naar binnen gaan."zegt Jenson."Saff.'zegt Lando voordat ik naar binnen toe loop. "Zie ik je later?"vraagt hij. "Heel graag."glimlach ik zwakjes voordat ik het Williams gebouw inloop. "Wat is het plan van vandaag?"vraagt George. "Persconferentie."glimlacht Jenson. "Maar jij moet je gaan omkleden in je Williams outfit."zegt hij tegen mij. "Dus deze tas is voor jou."voegt hij toe en geeft mij de tas. "Ik ben al wel voorbereid"bijt George en houd zijn tas omhoog. Ik doe mijn wenkbrauw omhoog. "Perfect, dan gaan we naar de kleedkamers en dan kleden jullie je om. Ik zie jullie over 15 minuten weer terug."zegt Jenson streng. "Ze zal toch wel te laat zijn."hoor ik George zeggen. "G doe normaal."hoor ik Carmen sissen. Ik heb geen idee wat er met die jongen aan de hand is en waarom hij zo tegen mij doet. Ik zucht diep en loop alleen door het motorhuis heen naar mijn kleedkamer.Ik voel mijn telefoon trillen en zie dat Lando mij aan het videobellen is. "Hey baby."zucht ik. "Wat is er met jou en George aan de hand?"vraagt hij gelijk. "Ik heb echt geen idee."zeg ik. Ik zet de telefoon in de kast neer zodat Lando mij gewoon kan zien, terwijl ik mij aan het omkleden ben."Hij was net ook heel bot."zucht ik. "Wattan?"vraagt Lando bezorgd. "Jenson zei dat we 15 minuten hadden voordat hij ons weer nodig was."begin ik te vertellen. "En toen zei George,dat redt ze toch niet."vertel ik hem verder. "Ik ga echt een gesprek met hem voeren."zegt Lando. "Nee."zeg ik streng. "Ik laat hem eerst wel, ik praat na het raceweekend wel met hem."stel ik Lando gerust. "Maar ik zal je niet langer ophouden, anders heeft George ook nog gelijk."plaagt Lando mij als ik helemaal omgekleed klaar sta. "Ik spreek je later."zeg ik liefjes. "Ik hou van jou."zeggen we tegelijk waardoor we beginnen te lachen. Ik haal mijn telefoon weer uit de kast en loop richting de kantine. "Ik ben op tijd."zeg ik tegen Jenson. "Het was wel een rare opmerking vanuit George."merkt Jenson op. "Alles wat de laatste paar dagen uit zijn mond komt is raar."zucht ik diep en laat mezelf op de stoel vallen. "Ik hoop dat hem gewoon een scheet verkeerd zit."zegt Jenson. "Ik wil geen gezeik op de baan hebben tussen jullie, als dat maar duidelijk is."ik knik begrijpend en zie George naar ons toe lopen. "Met wie heb ik vandaag de persconferentie?"vraagt George. "Lewis."antwoordt Jenson kort. Ik sta op van de stoel. "En ik met Charles toch?"vraag ik voor de zekerheid. "Jij met je vriend."glimlacht Jenson. "Oeh."zeg ik met een glimlach. George zucht diep. "Is er iets?"vraag ik bot. "Nee."krijg ik bot terug. "Gedraag je George."zegt Jenson streng.