It's you and me, baby

H11 paragraaf 1

"Baby."Lando komt de kamer binnen lopen en kijkt mij bezorgd aan. De tranen stromen gelijk weer over mijn wangen heen. "Baby, wat is er?'Lando loopt naar mij toe en pakt mijn hand beet. Ik krijg geen woorden uit mijn mond, het enige wat er gebeurd zijn de tranen die blijven stromen. "Saffron."de dokter komt de kamer weer binnen lopen en kijkt mij aan. "Ah hallo, jij bent vast de vriend."zegt de dokter als hij Lando ziet. "Wat is er aan de hand met Saffron? Het enige wat ze kan doen is huilen."zegt Lando bezorgd. "Ik denk dat dat niet aan mij is om dat te vertellen."zegt de dokter tegen hem. "Maar Saffron, alles is verders goed. Er zullen geen complicaties meer komen, dus je kan straks gewoon weer naar huis."zegt de dokter. "Dankjewel."zeg ik door de tranen heen. "Baby, wat is er aan de hand?"vraagt Lando als hij mij weer aankijkt. "Ba."ik schud gelijk mijn hoofd. "Liefje."begin ik vervolgens. Lando kijkt mij raar aan, wetend dat ik hem altijd anders noem. "Het blijkt dat ik een miskraam heb gehad."zeg ik zachtjes. Lando kijkt mij met grote ogen aan. "Het ongeluk heeft ervoor gezorgd dat ik de baby ben verloren, ik voelde na de klap gelijk bloed langs mijn benen lopen maar had niet door dat ik zwanger was."zeg ik huilend. Lando slaat zijn armen om mij heen en houd mij stevig beet. "Het spijt mij liefje."zegt Lando gelijk. "Het is niet jouw schuld."zeg ik zachtjes. "Dat weet ik, maar jij had dit niet hoeven doormaken.'zegt hij liefjes. "We hadden een baby Lando, maar ik ben hem of haar kwijt geraakt."huil ik zachtjes. "Liefje, jij kan hier niks aan doen. Ik ben allang blij dat ik jou nog heb."zegt Lando. Lando komt naast mij liggen op het bed en ik kijk hem aan. Een paar tranen lopen over Lando zijn wangen heen. "Maar dat betekent dat wij wel weer met bescherming bezig moeten."probeert Lando te lachen. Ik schud lachend mijn hoofd en leg mijn hoofd tegen hem aan. Ik leg mijn hand op mijn nu lege buik neer. "We hadden gewoon ouders kunnen worden."zegt Lando uit het niets. "Ja."zeg ik zachtjes. "Wat voor straf hebben ze Lewis gegeven?'vraag ik vervolgens. Lando kijkt mij aan en veegt een haar uit mijn gezicht. "10 seconden, hij heeft uiteindelijk alleen Max geraakt. Ze zeggen dat jij er gewoon op het verkeerde moment daar was."antwoord hij. "En hoe is het met Max?"vraag ik vervolgens. "Hij is alweer terug op de paddock, ze hebben hem onderzocht en daarna kon hij gelijk weer terug."zegt Lando. "Laten wij dan ook maar weer terug gaan naar de paddock."zeg ik tegen hem. "Laten wij eerst rustig aan doen Saff."begint Lando. "Je hebt net een ongeluk gehad en vervolgens heb je een miskraam gehad. Dus we gaan rustig aan doen."zegt hij vervolgens. Lando drukt een kus op mijn kruin en drukt mij dichter tegen hem aan. "Je weet dat dit zwaar gaat worden."zeg ik tegen Lando. "Ja, en ik ben en blijf naast je staan de hele weg."zegt hij. "Saffron."George en Carmen staan in de deuropening van de kamer en kijken mij bezorgd aan. "We mochten officieel hier niet heen, maar we waren bezorgd."zegt George liefjes. Ik glimlach zwakjes. "Kom maar binnen."zeg ik tegen hen. George en Carmen lopen snel naar binnen en nemen plaats op de stoelen naast het bed. "Mag je al naar huis?"vraagt Carmen. "Ja, ik moet mij straks even omkleden en dan mag ik naar huis."antwoord ik. "Gelukkig, verders niks ernstigs?"vraagt George. Ik kijk Lando gelijk aan en voel de tranen alweer opkomen. "Saff?"vraagt George vervolgens. "Uh nee, alles is goed."glimlach ik nep. "Zeker?"George kijkt mij vragend aan. "Ja."zeg ik. "Ik ga mij omkleden en dan kunnen we met z'n allen terug naar het hotel."zeg ik om mijn gedachten op iets anders te zetten. "Ik neem aan dat niemand van jullie kleding heeft meegenomen voor mij?"vraag ik aan iedereen. "Altijd."glimlacht Carmen en ze houdt een tas omhoog. "Je bent een schat."zeg ik tegen haar. Ik sla de dekens van mijn lichaam af en wil het bed uitstappen als er een pijnlijke steek door mijn onderbuik gaat. "auw."kreun ik pijnlijk. Lando staat gelijk naast mij en kijkt mij bezorgd aan. "Gaat het Saff?"wordt er gelijk gevraagd. "Ja."zucht ik. Ik loop met de tas naar de badkamer toe om mijn kleding aan te trekken. Als ik mijn onderbroek uit trek, zie ik dat er nog allemaal bloed in zit. "Ba.. Liefje."roep ik gelijk.