It's you and me, baby

paragraaf 11

Ik zucht diep, hopend op een druk in de rug om de voordeur open te doen. Ik haal mijn sleutels uit mijn tas en doe de deur open, voordat ik naar binnen stap. Ik hoor Lando en Max gelijk alweer schreeuwen, wat betekent dat ze bezig zijn met een twitch stream. Ik zet mijn tas neer in de gang, en hang mijn jas netjes op aan de kapstok. Ik loop door richting de woonkamer, voordat ik de woonkamer in loop kijk ik om mij heen. "Hey."zeg ik zachtjes als ik de woonkamer in stap. Lando en Max kijken gelijk om, Lando ziet eruit alsof hij de laatste dagen niet heeft geslapen en Max ziet er ook niet goed uit. "Hey chat, wij zijn straks weer terug."zegt Max als hij zich omdraait. "Oh nee hoeft niet hoor, ik ga naar boven om mijn tas uit te pakken."zeg ik liefjes. Max kijkt mij vragend aan en ik knik. Ik draai mij om en loop terug naar de gang om mijn tas te pakken, die ik meeneem naar boven. Ik loop de slaapkamer in en zie dat het bed er niet ingeslapen uit, wat betekent dat Lando de laatste paar dagen niet in het bed heeft geslapen. Ik leg mijn tas op het bed en haal mijn vieze kleding eruit, die vervolgens in de wasmand belanden. Ik haal mijn badjas uit de kast en leg hem op het bed neer, voordat ik mijzelf uitkleed. Er wordt zachtjes op de deur geklopt voordat hij langzaam open gaat. "Saffron?"hoor ik Lando vragen. "Het is jouw slaapkamer Lando, je kan naar binnen lopen wanneer je wil."zeg ik tegen hem. Ik leg mijn tas in de kast neer en ga bij het raam staan. "Heb je een paar leuke dagen gehad in Londen?"vraagt Lando. "Ja, het was heel leuk. Ik heb nooit geweten dat Pierre een luisterend oor was."zeg ik tegen Lando. "Saffron."begint Lando. "Het spijt mij, echt waar."Lando loopt naar mij toe en kijkt mij verdrietig aan. "Ik heb de afgelopen dagen niet geslapen, omdat ik bang ben dat ik je kwijt ben geraakt."zegt hij. "Ik had nooit zo moeten reageren, en ik had veel beter mijn best moeten doen om naar jou om te kijken."zegt hij. "Ik had eerder moeten zeggen dat ik vermoeid was, dat was mijn schuld."zeg ik vervolgens. "Het spijt mij ook Lando, en ik wil jou ook niet kwijt."zeg ik eerlijk. Lando begint zwakjes te glimlachen en loopt naar mij toe. Hij pakt mijn hand beet en kijkt mij afwachtend aan. "Kom hier jij."zeg ik met een glimlach. Ik trek Lando naar mij toe en druk mijn lippen op die van hem. Lando legt zijn handen op mijn heupen neer en houdt mij stevig beet. "Wow."ik laat Lando verschrikt los en zie dat Max de slaapkamer binnen komt lopen. Ik begin te lachen en doe mijn hand voor mijn mond. "Jullie hebben het dus weer goed gemaakt."glimlacht Max. "Ja."glimlach ik. "En jullie hoeven niet meer bezorgd te zijn over mij, dus ik verwacht dat jullie goed gaan slapen."zeg ik streng. "Hoe?"vraagt Max verbaasd. "Het is aan jullie te zien."antwoord ik. "Ah."antwoord hij. "Maar wat zeggen jullie ervan?"begint Lando. "Een rustige filmavond?"stelt hij voor. "Als ik de film mag kiezen wel."glimlach ik gemeen. "Oh god."lacht Max. "Zal ik de snacks regelen en dan Lando het drinken?"