It's you and me, baby

paragraaf 7

"Saffron!"wordt er geroepen. Ik kijk vragend om mij heen en kijk Ellie vervolgens aan. "Saffron!"Uiteindelijk blijft mijn blik hangen bij een paar meiden die bij de ingang van het terras staan te schreeuwen. De ober kijkt mij vragend aan en ik knik instemmend, hij loopt vervolgens naar de meiden om hen naar ons te sturen. De meiden komen gelijk naar ons toe lopen, maar hun gezichtsuitdrukking is niet zoals normaal. "Normaal zouden we heel graag met jou op de foto, maar er is iets wat wij jou moeten laten zien."zegt één van de meiden gelijk. Ik kijk hun verbaasd aan en één van de meiden pakt de telefoon erbij. "Het spijt ons echt heel erg Saffron."zegt het ene meisje. "Wij hebben Lando gezien met de anderen, en er waren een paar meiden bij."zegt het meisje voordat ze mij haar telefoon geeft. Ik kijk de meiden fronsend aan, wetend dat Lando mij dat nooit zou aandoen. Ik neem de telefoon van haar over en bekijk de foto. Het gevoel dat op dit moment door mijn hele lichaam gaat is niet te beschrijven. Ik voel de tranen omhoog komen en voel mijn hart in duizende stukjes breken. Mijn mond valt open van verbazing en ik voel de blikken van de meiden op mij branden. "Wat is er?"vraagt Ellie bezorgd. "Umh, zouden jullie deze foto misschien naar mij willen sturen?'vraag ik aan de meiden, die gelijk knikken. Ik pak mijn telefoon erbij en wacht totdat de meiden mij via airdrop de foto sturen. "Saffron."zegt Ellie streng. "Heel erg bedankt meiden, jullie zijn geweldig."glimlach ik. "Het spijt ons zo erg Saffron, maar we konden het jou niet niet vertellen."zeggen ze. "Ik begrijp het helemaal en ik waardeer dat jullie het hebben verteld."zeg ik tegen hen. De meiden hebben gelijk door dat ik liever met rust gelaten wil worden en verlaten het terras. "Nog een fijne vakantie verder."glimlachen de meiden voordat ze weg lopen. "Wat is er aan de hand Saff?"vraagt Ellie bezorgd. Ik haal de telefoon tevoorschijn en schuif hem richting Ellie. "Die vieze vuile klootzak."vloekt Ellie gelijk. "Als ik die jongen zie, dan is hij nog lang niet jarig."Ellie begint alles bij elkaar te vloeken, terwijl ik de tranen van mijn wangen af veeg. "Ik snap niet wat er door zijn hoofd heen gaat."zucht ik gebroken. "Ik snap ook niet dat de jongens niks hebben gezegd of gedaan."zegt Ellie boos. "Het is niet alsof hij drank op heeft."zegt ze vervolgens. "Waarschijnlijk waren de jongens er niet, als je ziet dat alle stoelen leeg zijn."zeg ik tegen haar. Ik zucht diep en kijk om mij heen. Ik voel dat mijn hele lichaam begint te trillen, van woede en van verdriet. "Uh, Ells. Wil jij betalen."zeg ik vervolgens. Ik sta op van de stoel en pak mijn tas van de grond. "Weet je zeker dat je alleen heen wilt?"vraagt Ellie. "100 procent zeker."zeg ik boos. Ik loop zonder nog wat tegen Ellie te zeggen richting het terras waar wij de jongens vanochtend hebben achtergelaten.