It's you and me, baby

H7 paragraaf 1

"Another day, another race week!"kier ik enthousiast als ik weer over de paddock heen loop. "En een nieuwe kans om meer punten te scoren voor het kampioenschap!"zeg ik. Ik draai mij om en zie dat Lando niet meer naast mij loopt. "Lando?"vragend kijk ik om mij heen. "Het heeft maar even geduurd voordat hij mij heeft verlaten."ik stop met lopen en pak mijn telefoon erbij. Ik zie dat Lando niks heeft gestuurd en zucht diep. "Als het niet mijn beste vriendin is."ik kijk om en zie George naar mij toe lopen. "Ik ben Lando kwijtgeraakt, het is net een klein kind."zeg ik bloed serieus. "Ik denk dat je een soort tracker nodig hebt voor die jongen."lacht George. "Nou ik denk dat dat zijn verjaardagscadeau wordt."lach ik. Opeens voel ik twee handen rond mijn middel en schreeuw de longen uit mijn lijf. "Doe normaal gast."lacht Lando als hij mij weer los laat. Ik draai mij om en geef hem een druk. "Je laat mij toch niet zo schrikken!"zeg ik verbaasd. "Idioot."zeg ik. "Ik kon het niet laten Saf."lacht hij. "En jij zegt ook niks tegen mij."zeg ik tegen George. "Het was te grappig om iets over te zeggen."lacht George. Lando slaat zijn arm rond mijn schouder en drukt mij tegen zich aan. "Ik ga maar snel naar het motorhuis, straks heb ik zak nog boos op mij."zegt Lando. "Ik zie je later weer baby?'vraagt Lando. Ik knik en druk een kus op zijn lippen. "Tot straks baby."glimlach ik. Lando draait zich om en loopt richting het motorhuis van Mclaren. "Heb je met hem gepraat?"vraagt George gelijk. "Ik heb nog geen tijd gehad."zeg ik tegen hem. "Het is moeilijker dan het lijkt, Max is er ook altijd."zeg ik snel. "Allemaal smoesjes."zegt George. Ik schud lachend mijn hoofd en loop samen met hem naar het motorhuis van Williams. George loopt gelijk door naar de kamer waar hij zich kan omkleden en ik neem weer plaats bij de tafels. Ik haal mijn tablet uit de tas en begin verder te werken aan mijn eigen project. Ik haal mijn pen van de zijkant af en ga verder met het tekenen van mijn verschillende ideeën. Het voelt gelijk alsof er niemand om mij heen is, terwijl er zoveel verschillende mensen door het motorhuis heen lopen. "Ik heb nooit geweten dat jij zo goed kon tekenen."Ik klap gelijk de tablet dicht en kijk omhoog. George staat achter mij helemaal aangekleed in zijn Williams kleding. "En dat mocht jij ook niet zien."lach ik. "Oh ja nu al geheimen voor mij."lacht George. Ik schud lachend mijn hoofd en sta op van mijn stoel. "Ik kleed mij snel om en dan lopen we richting de drivers parade!"zeg ik tegen George. Ik doe mijn tablet in mijn tas en loop naar de koelkast om een blikje eruit te halen. "Saff!George!"hoor ik Lando roepen. Ik draai mij om en zie dat hij een sprintje trekt richting ons. "Ah, de persoon die ik juist nodig had."zeg ik met een glimlach. "Miste je mij alweer?"vraagt Lando. "Altijd baby, altijd."glimlach ik. "Nou, op naar de drivers parade!"