It's you and me, baby

paragraaf 4

"Hoe was het om in de regen te rijden?"wordt er aan mij gevraagd. "Het was behoorlijk moeilijk, vooral met de hoeveelheid."antwoord ik. Ondertussen kijk ik naar Q3 die net begonnen is. "Hoe vond je het verder gaan op de track?"ik kijk de interviewer aan. Sarah staat naast mij met een paraplu in haar handen. "Het ging goed, maar ik denk dat ik met droog weer meer potentie eruit had kunnen halen."zeg ik. Ik kijk naar het grote scherm en zie één van de auto's tegen de zijkanten aanknallen in de verkeerde bekende bocht; Eau Rouge. "Is dat Lando?"vraagt Sarah aan mij. Mijn ogen worden groter en mijn blik blijft hangen op het scherm. De auto draait meerdere keren rond en raakt verschillende kanten. De neus van de auto is compleet weg en er komt geen geluid uit."Is het Lando?"vraag ik bezorgd. Ik voel de tranen omhoog komen en probeer ze niet te laten gaan. "Het is Lando."krijg ik terug van Sarah. "Het spijt mij, maar ik moet echt gaan."zeg ik tegen de interviewer. Ik kijk Sarah aan en voel een traan over mijn wang heen lopen. Sarah knikt begrijpend en ik sprint gelijk over de paddock heen richting de garages. "Zak!"roep ik bezorgd. Ik ren door de garage heen naar de pitmuur waar Zak met zijn handen in zijn haar zit. Ik ren door de pitstraat heen richting de pitmuur en kijk de mannen bezorgd aan. "Heeft hij gereageerd?"vraag ik bezorgd. "Alsjeblieft."huil ik zachtjes. Ik zie op de schermen dat Sebastian richting Lando zijn auto rijd en wacht op een antwoord. "Hij reageert niet op de radio."zegt Zak. Zak doet zijn koptelefoon af en geeft hem aan mij. "Baby, alsjeblieft zeg iets."huil ik zachtjes over de radio heen. Het blijft even stil en ik zie een duim uit Lando zijn auto komen. "Baby."hoor ik door de radio heen. "Godzijdank."zeg ik zachtjes. Ik veeg de tranen van mijn wangen af en geef de koptelefoon terug aan Zak. Ik loop weer over de pitstraat heen en onze Nederlander komt al snel naar mij toe lopen. "Gaat het Saff?"vraagt hij bezorgd. "Lando leeft nog, dus dat is het belangrijkste."zucht ik. "Maar mijn hart zat wel in mijn keel."Max slaat zijn armen om mij heen en trekt mij dicht tegen zich aan. Ik voel de tranen weer over mijn wangen heen stromen. "Gooi het er maar uit Saff."zegt Max beschermend. Ik doe mijn armen om Max heen en begin te huilen. "Ik denk dat Charlotte straks mee gaat naar het ziekenhuis. Ik denk dat Jenson en Jost het niet erg zouden vinden als jij met haar meegaat."zegt Max tegen mij. Max laat mij los en veegt mijn tranen van mijn wangen af. "Daar is ze al."ik kijk achter mij en zie Charlotte naar mij toe rennen. "Ik neem aan dat je met mij mee wil."zegt Charlotte, als ze mijn gezicht ziet. "God graag."zeg ik. "Dankjewel Max."zeg ik tegen Max voordat ik met Charlotte richting het ziekenhuis ga. Lando stapt uit de ambulance op het moment dat wij het parkeerterrein op rijden. Ik kan aan zijn gezicht zien dat hij last heeft, maar zich sterk probeert te houden. "Hij ziet er slecht uit."zucht ik bezorgd. "Het komt goed Saff."ik stap zo snel mogelijk uit de auto en loop achter de anderen aan het ziekenhuis in. Het enige wat Charlotte en ik kunnen doen is wachten in de wachtkamer totdat ze klaar zijn met het onderzoeken van Lando. Ik begin met mijn voet te tikken op de grond om de tijd door te komen. Charlotte pakt mijn hand beet en knijpt er zachtjes in. De tijd gaat langzaam en het enige waar ik naar blijf kijken is de deur, in de hoop dat de dokter er doorheen komt lopen. "Familie van Lando Norris."ik sta gelijk op en kijk de dokter bezorgd aan. "Alles is goed, hij heeft alleen een beetje last van zijn schouder."vertelt de dokter. "Kunnen we naar hem toe?"vraag ik haastig. "Kamer 4."lacht de dokter. Ik bedenk mij geen seconde en ren door het ziekenhuis heen naar de kamer van Lando. "Ik dacht dat we klaar waren met dit soort situaties."zeg ik tegen Lando als ik de kamer binnenloop. Lando kijkt op en glimlacht breed. "Nu snap je ook hoe ik mij voelde de laatste twee keer."grapt hij. Ik ren naar Lando toe en sla mijn armen om hem heen. "Ik was zo bang dat ik je kwijt was baby."zucht ik zachtjes. "Ik ben er nog altijd baby."Ik laat Lando los en kijk hem aan. Een traan rolt over mijn wang en Lando schudt lachend zijn hoofd. "Alles is goed baby."zegt hij voordat hij een kus op mijn lippen drukt. "Maar ik hoop wel dat dit de laatste keer was dit seizoen."zeg ik. "Ik mag nog 1 keer dan staan we gelijk."