It's you and me, baby

paragraaf 2

Het is verbazingwekkend genoeg mooi weer in Engeland, en daar maak ik maar al te graag gebruik van. Ik loop in mijn zwemkleding door het huis heen om een paar uurtjes zon mee te pakken. "Ben jij al niet bruin genoeg?"lacht Max. "Nee Fewtrell."lach ik. "Als ik iets ben, dan is het zeker niet bruin."grap ik. Max staat op van de bank en komt naar mij toe lopen. "Van harte gefeliciteerd met je verjaardag Saffron."een grote glimlach verschijnt rond mijn gezicht. Max geeft mij een knuffel. "Dankjewel Max."zeg ik liefjes. "En daarom mag ik jou nog niet naar buiten laten gaan."zegt hij streng. Ik kijk hem vragend aan. "Ik volg alleen de regels die mij gegeven zijn."zegt hij onverschillig. "Lando."zeg ik lachend. "Ik heb ook geen idee wat hij aan het doen is."zeg Max lachend. "Het is Lando, dus het zal wel niet veel goeds zijn."zeg ik tegen hem. Max schudt lachend zijn hoofd. "Daar heb je gelijk aan."stemt hij met mij mee. Max zijn telefoon geeft een melding aan en hij kijkt snel op zijn telefoon. "Ah de baas."zegt hij. "Dit betekent niks goeds."zeg ik. "Je hebt geluk dat ik niet weet waar Lando de blinddoek heeft neergelegd."begint Max. "Dus."Max loopt naar mij toe. Hij gaat naast mij staan en pakt mijn arm beet. "Ogen dicht, en dicht houden. Anders wordt Lando boos."lacht Max. "Oh jezus, dit had ik niet verwacht allemaal."lach ik. Ik doe mijn ogen dicht en probeer zo voorzichtig mogelijk met Max door het huis heen te lopen naar buiten. "En open."wordt er gezegd als ik zit. Ik doe mijn ogen open en kijk verbaasd naar de tafel voor mij. "Jongens!"de tranen wellen zich op in mijn ogen. "Niet huilen!"zegt Max streng. "Dit is zo lief!"kier ik. Ik kijk nog een keer naar de tafel en pak de eerste brief die bovenop ligt. "Dat is de kaart van mij."zegt Lando. "Nu durf ik hem niet te openen."zeg ik gelijk, wetend dat ik ervan ga huilen. "Gewoon open maken."lacht hij. Ik maak de brief open en begin te lezen. Bij elke zin die ik lees, voel ik de tranen omhoog komen. "Baby."een traan rolt over mijn wang heen. "Gefeliciteerd baby."zegt Lando. Lando staat op van de andere bank en loopt naar mij toe. Hij drukt een kus op mijn lippen en ik geniet gelijk van het moment. "Durf ik de andere nog wel te openen?"vraag ik. "Hij is van jouw moeder, dus misschien niet."antwoord Lando. "Ik doe eerst wel de cadeautjes."lach ik en veeg snel de tranen van mijn wang af. Ik pak één van de cadeautjes die voor mij ligt en maak die snel open. "Deze zijn allemaal van jullie?"vraag ik. "Die is van mij."antwoord Max. Ik kijk naar mijn favoriete parfum en glimlach breed. "Dankjewel Max."zeg ik liefjes. "Ellie of niet?"zeg ik tegen hem. Max zijn wangen beginnen rood te worden, waardoor ik gelijk genoeg weet. Ellie heeft Max geholpen met een cadeau voor mij te halen. "De licht roze zijn van je ouders en de donkerroze zijn van mij."verteld Lando voor de zekerheid. "En wil ik die van jou openmaken waar Max bij is?"grap ik. "Oh nee, alsjeblieft niet."kreunt Max gelijk. "Het is niet zo erg."zegt Lando gelijk. "Ik geloof er niks van Lando!"zegt Max gelijk, waardoor ik gelijk begin te lachen. "Ik denk dat ik dat cadeau vannacht al heb gekregen."pest ik Max nog een beetje meer.