It's you and me, baby

paragraaf 10

"Baby!"roep ik door het huis heen. "Ik ben klaar."ik loop het huis uit richting de limousine die buiten staat. "Waar is het vriendje van jou?"ik kijk naar de persoon die in de limousine zit. "Die is zoals gewoonlijk, te laat."lach ik. "Ik dacht dat meiden vaak langer de tijd nodig waren."lacht Carmen. "Dat dacht ik ook, totdat ik wat kreeg met Lando."zeg ik. Het duurde ongeveer 5 minuten voordat Lando eindelijk de limousine in stapte. "Als jij vanavond überhaupt die award wint, ben ik bang dat het jouw eeuwen gaat duren voordat je het podium vindt."grap ik. "Bedankt baby."glimlacht Lando. "Jullie zijn toch genomineerd voor dezelfde award?"vraagt Carmen aan de jongens. "Ik denk dat niemand van ons hem gaat winnen."lacht George."Je weet het nooit."glimlacht Carmen. "En anders steel ik de trofee en dan moeten we gewoon snel rennen."zeg ik. "Dat is je beste idee ooit Williams."lacht George. Het duurde ongeveer een half uur om bij het evenement te komen, waar wij over de rode loper heen moeten lopen. "Moeten we eerst alleen lopen?"vraag ik aan Lando. "Als jij voor mij op loopt, dan kan ik zo naast je staan."zegt Lando. "Oké."zeg ik nerveus. Carmen loopt voor mij, net achter George. "Saffron!"wordt geschreeuwd. Ik kijk overal en mijn mond valt open van de verbazing. Ik doe snel mijn hand voor mijn mond en poseer voor de foto's. Ik voel Carmen haar hand op mijn rug, om mij veilig te stellen aangezien zij dit al vaker heeft gedaan. "Kunnen we een foto van jou en Lando krijgen?"wordt er gevraagd en voordat ik het doorheb staat Lando naast mij. "Glimlach baby."zegt hij en kijkt naar de camera. "Laten we naar binnen gaan."fluistert hij in mijn oor voordat hij mij een duwtje geeft in mijn rug. Ik loop achter Carmen en George aan, het gebouw in naar onze plaatsen. "Dit is echt geweldig."glimlach ik en neem plaats op mijn stoel. "En we hebben gratis drankjes!"lacht Carmen. Carmen geeft mij een glas met champagne en klinkt onze glazen. "Proost."glimlach ik. "Ik heb trouwens ook de uitgang gevonden voor als ik de trofee moet stelen."grap ik en wijs naar de uitgang. "Jij bent echt een rare Williams."zegt George. "Hey, ik help jullie alleen met het winnen van de award."lach ik. "Ze hebben mijn nominatie terug genomen dus ja."lach ik. De avond gaat langzaam verder en voordat ik het weet zijn we bij de award van de jongens. "De genomineerden zijn."beginnen ze. "Mike Conway, Lando Norris, Oliver Rowland en George Russell."ik pak Lando zijn hand beet en knijp er zachtjes in. "En de winnaar is."de lange vervelende stilte is het vervelendste wat er is. Het houdt alles wel spannend, maar momenteel is het te spannend. "Lando Norris!"ik kijk verbaasd naar Lando en spring uit mijn stoel. "Je hebt hem baby!"glimlach ik en geef hem een knuffel. Lando kust mij voor een paar seconden en loopt richting het podium. "Dankjewel."begint Lando te praten. "Ik had niet verwacht dat ik zou winnen, mijn vriendin had zelfs een plan bedacht om de trofee te stelen als George en ik beide niet hadden gewonnen."lacht hij. "Maar scharp het plan baby, want ik heb gewonnen!"roept hij enthousiast. "Maar echt, heel erg bedankt voor deze award. Het enige wat ik heb gedaan was racen."glimlacht Lando.Hij loopt van het podium af, terug naar zijn plek naast mij. "Ik ben zo trots"