It's you and me, baby

paragraaf 3

Ik zit in een busje samen met de andere meiden. "Wat zijn jullie van plan?"lach ik. "Een ouderwets autoritje naar onze favoriete plek."krijg ik terug van Ellie. "Dat meen je! zeg ik verbaasd. Ellie knikt overdreven en glimlacht. "Daar zijn we al heel lang niet meer geweest."zeg ik met een glimlach. "En daarom is het nu tijd om wel heen te gaan."zegt Ellie. "Als het goed is ben ik morgen toch vrij."zucht ik opgelucht. Na de laatste tijd behoorlijk heftig en zwaar te hebben getraind, heb ik met Jenson kunnen overleggen dat ik meer thuis kan trainen, dus om de dag komt er een trainer thuis en de rest van de dagen train ik zelf met Lando. "Maar wij willen nu ook alles weten over jou en Lando."glimlacht Leigh-Anne. Ik begin gelijk groots te glimlachen. "Hij is het beste wat mij ooit is overkomen."zeg ik. "Hij maakt mij blij, hij maakt mij gelukkig en altijd als ik in een dip zit dan laat hij mij altijd lachen."vertel ik. "En hij is goed in bed."zeg ik. "Dat wil ik ook wel geloven."lacht Ellie. "En we delen dezelfde passie, wij zijn beide druk maar hebben altijd tijd voor elkaar."de meiden kijken mij glimlachend aan. "Wat?"lach ik. "Je licht helemaal op als je over hem aan het praten bent."zegt Jade. "Elke keer als je over hem praat begin je steeds meer te glimlachen als je over hem praat, in het begin was het minder maar je hebt altijd die glimlach kunnen zien."zegt Ellie. Ik schud lachend mijn hoofd en zie ons plekje verder op. "Nou, laten wij verder gaan met onze meiden avond. Geen gepraat over jongens!"zeg ik streng. "Oké baas."lacht Ellie. Ellie rijdt door naar de plek en parkeert de bus. De zon gaat langzamerhand onder waardoor de lucht een mooie roze/paarse kleur krijgt. "Ik heb dit echt gemist."glimlach ik. Ik haal een krukje uit de bus en gebruik hem om op de bus te zitten. De meiden volgen mijn voorbeeld en komen ook bij mij zitten. Jade en Ellie gaan staan op de bus en beginnen keihard te schreeuwen. "Oh god, is het nu al tijd."lach ik. Ik gooi mijn handen omhoog en schreeuw alle frustraties uit mijn lijf. Als één van ons een moeilijke periode had, kwamen we hierheen om onze frustraties eruit te gillen. Verbazingwekkend genoeg hielp het elke keer weer, als ik weer thuis kwam voelde ik mij behoorlijk opgelucht. "Ze is nog steeds aan het gillen."lacht Ellie. Ik gooi alles eruit van de afgelopen weken, alle frustraties van het racen en alle stress dat erbij komt kijken. "Ik denk dat ik morgen geen stem meer over heb."lach ik als ik eindelijk klaar ben met gillen. "Heerlijk rustig."lacht Jade. "Bedankt maat."lach ik. Jade en Ellie gaan weer zitten en gezamenlijk kijken we voor ons uit. "Dit zal wel weer ons laatste uitje zijn voor een tijd."zucht ik. "Als je vakantie hebt, gaan we wel weer wat leuks doen!"zegt Leigh-Anne. "God, wat zie ik nu al uit naar die vakantie."lach ik. "Maar je kijkt er ook naar uit om weer te racen."lacht Ellie. "Wat heb ik toch een zwaar leven."zucht ik. "Je kan niet zeggen dat je niet geniet van je leven, je doet iets waar je van houdt, je hebt de kans om de hele wereld over te vliegen, met mensen waar je goed mee om kan gaan en met een vriendje."zegt Ellie vervolgens. "Dat is de positieve kant inderdaad, maar er is altijd een negatieve kant.'zeg ik tegen haar. "Het leven is niet altijd makkelijk Els."zeg ik. Ik kijk voor mij uit naar het mooie uitzicht, terwijl de zon steeds meer ondergaat. "Wat gaan we in de vakantie doen?"vraagt Leigh-Anne uit het niets. "Ik stel voor dat we een weekendje weg gaan ofzo."zegt Jade. "Waar wil je heen?"vraag ik vervolgens. "Parijs!"glimlacht ze breed. "Ik zou ook met Lando weg, dus we moeten even kijken hoe of wat."zeg ik vervolgens. "Maar Parijs is een perfect weekendje weg."zegt Ellie. "Daar ben ik het helemaal met jullie eens."zeg ik lachend. Ik haal mijn telefoon uit mijn broekzak en bekijk de berichtjes die binnen zijn gekomen voordat ik mijn telefoon weer opruim. "Ik denk, dat deze meid behoorlijk veel zin heeft in McDonalds."glimlacht Ellie. "Oh my god!"zeg ik enthousiast. "Ik heb zo'n honger, laten we gaan. "zeg ik. Ik spring van het busje af op de grond en kijk de anderen aan. "We hebben geen tijd te verliezen, opschieten!"zeg ik. De meiden schudden lachend hun hoofd en klimmen van het busje af om onze weg te vervolgen naar de McDonalds.