It's you and me, baby

paragraaf 7

Ik kijk naar de hoeveelheid tassen ik al in mijn handen heb. "Ik denk dat ik langzamerhand een extra kleine koffer kan gaan kopen."zeg ik tegen Carmen. "Meid, we zijn nog niet eens alle winkels bij langs geweest."lacht ze. "Daarom zeg ik het je."lach ik. "Maar als we wel een kleine koffer gaan kopen, dan kunnen we alle gekochte kleding er in stoppen."bedenkt Carmen zich. "En dan hoeven we niet al deze tassen te tillen."zeg ik en hou de 5 tassen omhoog. "Primark?"ik knik instemmend en loop samen met Carmen de primark in. "Hoe groot is de kans dat we niet alleen met een koffer hier wegkomen?"vraag ik haar vervolgens. "Volgens mij hadden de jongens ons beter een limiet kunnen meegeven."lacht ze. "Oeh ik moet ook wat gaan halen voor Lando zijn verjaardag."bedenk ik mij. "Oké, laten we alleen een koffer en benodigde spullen halen. Dus geen kleding."begint Carmen te vertellen. "En daarna gaan we opzoek naar een cadeau voor Lando."ik knik. Carmen en ik lopen door naar de afdeling van het reizen om een koffer te halen. Uiteindelijk staan we bij de kassa met aardig wat dingen en een grote koffer. Carmen en ik lopen naar buiten en ik leg gelijk de koffer op de grond neer. "En nu dat ding vullen."lach ik. Carmen heeft ook een kleine koffer gehaald en stopt daar haar eigen spullen in. "Wat zouden de jongens zeggen als wij zo terugkomen?"lach ik. "Ze gaan eerst teleurgesteld zijn, dan gaan ze lachen en als ze horen hoeveel we hebben uitgegeven gaan ze huilen."somt Carmen op. "Dat huilen gaan ze zeker doen."lach ik. "Had je al een idee wat je wilde gaan halen voor Lando?"vraagt Carmen. "Ik dacht aan een soort gadget of aan een vakantie voor als het seizoen voorbij is."antwoord ik. "We kunnen altijd gaan kijken, en als we niks vinden dan doe je een vakantie."zegt Carmen. "Slim."zeg ik. De hele dag zijn Carmen en ik op zoek naar een cadeau voor Lando en uiteindelijk pakken we nog een paar extra winkels mee om voor ons te winkelen. De koffer begint aardig vol te raken. "Ik denk dat het tijd is om naar het hotel te gaan."zeg ik tegen Carmen. Ik kijk op mijn horloge en zie dat het al aardig laat begint te worden. "We moeten ons nog klaar maken voordat we straks gaan eten met de anderen en daarna nog naar de karaokebar."voeg ik eraan toe. "We hebben weer te veel tijd gestoken in het winkelen."lacht Carmen. "Maar we hebben wel een leuke outfit voor vanavond."glimlach ik. "Dat zeker!"Carmen en ik lopen naar de auto. Ik haal de sleutels uit mijn zak en haal de auto van het slot af. Op die manier gaat het natuurlijk wat makkelijker om de spullen in de auto neer te zetten. "Weet jij eigenlijk wat de jongens vanavond gaan doen?"vraag ik als ik begin te rijden. "Ik heb echt geen idee, George heeft volgens mij het weer moeilijk met zijn mentale gezondheid."begint Carmen te vertellen. "Oh shit."zeg ik bezorgd. "Hij is sinds een paar dagen heel erg geïrriteerd, ik kan niet echt een normaal gesprek met hem voeren. "zegt Carmen. "Misschien dat ik met hem kan praten?"stel ik voor. "Ik weet het niet, ik had dat ook aan hem voorgesteld en."ik kan merken dat Carmen het eigenlijk niet wil gaan zeggen. "Het is alsof hij helemaal niet met jou wil praten."zegt ze. "Oh."ik voel een steek in mijn hart, wetend dat mijn gevoelens gekwetst zijn. "Ik zal kijken of ik met hem kan praten binnenkort."zeg ik alsnog. "Ik heb voor hem ook al een afspraak gemaakt om met iemand te gaan praten."zegt Carmen. "Dan laat ik hem eerst wel even, als hij praten wil dan is hij altijd welkom."en niet veel later rij ik het parkeerterrein op van het hotel. Ik parkeer de auto netjes en zo dicht mogelijk bij de ingang. Carmen en ik stappen beide uit, en halen onze spullen uit de auto. "Zal ik jou straks ophalen?"vraagt Carmen. "Is goed, Kelly zou ook bij mijn kamer komen. Dan kunnen we een gezamenlijke uber pakken."antwoord ik liefjes. "Tot straks Saff."en met die woorden lopen we beide het hotel binnen om daarna onze eigen weg te gaan naar onze kamers. "Baby!'roep ik enthousiast als ik de hotelkamer deur open doe. "Hey!'Lando komt naar mij toe lopen en stopt met lopen als hij de koffer ziet. "Ga jij weg?"hij kijkt mij gelijk bezorgd aan. "Uh."begin ik. "Oh my god Saffron nee."Lando heeft het gelijk door dat dit allemaal gekochte spullen zijn. "Ik ga jou voortaan een limiet geven."lacht hij.