It's you and me, baby

paragraaf 9

"Eindelijk."zucht Ellie door de telefoon heen. "Waar in hemelsnaam ben je?"wordt er geroepen door Oliver door de telefoon heen. "Ik ben op het vliegveld."zeg ik kort. "Godver Saffron, wij zoeken ons hier dood."zucht Oliver. "Je kan niet weggaan, niet zo."zegt hij vervolgens. "Ik kan het niet meer aan Ollie."huil ik hysterisch. De tranen rollen met een bepaalde snelheid over mijn wangen heen. "Het doet zo'n pijn."huil ik. "Waar ben je?"vraagt Oliver bezorgd. "Ik zit in een steeg vlakbij het hotel."antwoord ik eerlijk. Ik hoor Oliver wat zeggen voordat de bekende stem van Ellie tevoorschijn komt. "Saffy."zegt ze bezorgd. "Ik kan het niet Ells, het doet zo'n pijn."huil ik. "Ik wilde weg, maar ik kon het niet. Ik hou nog zoveel van hem, ook al heeft hij mij zoveel pijn gedaan."huil ik. "Saffy, je weet dat je ons ook nog hebt.."ik hoor aan Ellie haar stem dat zij ook bijna begint te huilen. Ik veeg de tranen van mijn wangen af en probeer mijzelf weer wat rustig te krijgen. "Hier!"ik kijk op en zie Oliver en Max de steeg in lopen. "Saffron."Oliver loopt naar mij toe en ploft naast mij neer om mij vervolgens in een knuffel te trekken. "Het doet zo'n pijn."huil ik. Oliver trekt mij stevig tegen zich aan en gaat met zijn handen over mijn arm heen. "Laten we eerst terug gaan naar het hotel Saffron, iedereen is bezorgd om jou."zegt Oliver. "Kunnen jullie eerlijk tegen mij zijn?"vraag ik aan de beide heren. "Altijd."zegt Oliver. "Heeft hij met haar gezoend?"vraag ik gelijk. Het blijft even stil tussen de heren. "Dat moet je met Lando bespreken Saffron."zegt Oliver. "Ga je met ons mee?"vraagt Oliver als hij mij na een tijdje los laat. "Ik heb geen andere keus denk ik."probeer ik te lachen. "Dat heb je zeker niet, anders til ik je."zegt Oliver. Ik schud lachend mijn hoofd en ga staan. "Zal ik je koffer meenemen?"vraagt Max. "Dankjewel Max."zeg ik vriendelijk. Oliver veegt de tranen van mijn wangen voordat wij onze weg terug maken naar het hotel. "Saffron!"de hele groep staat buiten te wachten en zucht opgelucht. Er is één jongen die in de groep staat waar mijn blik op valt. Hij houdt zich rustig en stil. "Saffy."Ellie komt naar mij toe lopen en slaat haar armen om mij heen. "Saffron."Lando stapt naar voren en kijkt mij aan met twee rode ogen. "Lando."ik voel de tranen gelijk weer opkomen. "Het gebeurde voordat ik het doorhad, het was nooit mijn bedoeling."zegt hij. "Je hebt mijn hart gebroken Lando."zeg ik zachtjes. Ellie gaat achter mij staan samen met Oliver en Max, terwijl Lando naar mij toe loopt. "Ik heb zoveel spijt Saffron. Het had nooit mogen gebeuren, ik hou van jou."zegt Lando. Hij wil mijn hand beet pakken maar ik haal hem weg. "Ik kan wel duizend keer zeggen dat het mij spijt Saffron, en dat ik van jou hou."Lando kijkt even om hem heen, niet wetend wat hij moet zeggen. Ik kijk Lando aan en zie de ketting die ik voor hem had gehaald om zijn nek hangen. Ik ga met mijn hand naar zijn nek en pak de ketting beet, ik laat hem door mijn vingers glijden en zucht diep. "Het enige wat ik weet is dat ik van jou hou, maar ik weet niet of ik het jou kan vergeven."zeg ik. "Geef mij alsjeblieft een kans baby, toen wij jou nergens konden vinden; stortte mijn hele wereld in elkaar."zegt Lando. De tranen beginnen te lopen over Lando zijn wangen heen. Ik loop naar Lando toe en sla mijn armen om hem heen. Lando drukt mij dichter tegen hem aan en begint zachtjes te huilen. "Ik hou van jou Saffron."zegt Lando. Ik laat Lando los en kijk hem aan, ik veeg zijn tranen van zijn wangen en probeer te glimlachen. "Ik ook van jou."zeg ik tegen hem. "Nou, kunnen we dan eindelijk genieten van onze vakantie?"lacht Oliver. Ik schud lachend mijn hoofd en wil omkijken. Lando legt zijn hand op mijn wang, waardoor ik niet kan omkijken en drukt zijn lippen op die van mij. "Ik ben blij dat ik niet in de hotelkamer naast hun slaap."lacht Max. Ik laat Lando weer los en begin te lachen. "Als jullie ons plekje op het strand weer gaan opzoeken, dan zorg ik ervoor dat dit allemaal weer naar boven komt."zegt Lando als hij mijn koffer van Max overneemt. "We zien jullie straks!¨zegt Oliver, voordat hij de anderen meeneemt naar het strand. Lando pakt mijn hand beet en sleurt mij mee terug het hotel in. "Ik ga mij even snel omkleden, is dat goed?"vraag ik aan Lando als we weer in de hotelkamer zijn. "Jij altijd."