It's you and me, baby

paragraaf 2

"Goedemorgen."zeg ik tegen de heren die al in het kantoor zitten. "Goedemorgen Saffron."ik loop het kantoor binnen en neem plaats op de stoel. "Er is een bepaalde stilte geweest vanaf jouw kant Saffron, na het ongeluk in Silverstone."begint Jost. Ik kijk de beide heren aan terwijl ik aan het luisteren ben. "Wij hebben van de dokter te horen gekregen dat je geklaard bent om te racen, maar wij hebben van jou niks gehoord."gaat hij verder. Het is bijna een week geleden dat ik mijn baby ben kwijt geraakt, en het is nog altijd moeilijk om het te verwerken. "Umh ja, ik wil eigenlijk de stilte nog houden naar de buitenwereld toe en naar de andere coureurs."begin ik. "Er is namelijk iets uitgekomen na het ongeluk waar ik, maar ook Lando een behoorlijke nasleep van hebben."ga ik verder. Jost en Jenson kijken mij beide bezorgd aan. "Uit het onderzoek wat ze in het ziekenhuis hebben gedaan is gebleken dat ik vooraf gaande van de race in Silverstone in verwachting was."vertel ik de heren. "Ik ben uiteindelijk door het ongeluk en de klap de baby kwijt geraakt."zeg ik met tranen in mijn ogen. "Lando en ik wisten beide niet dat ik vooraf gaande zwanger was, maar het weten dat wij de baby zijn kwijt geraakt is alsnog erg."zeg ik. Jost en Jenson kijken mij beide geschokt aan. "En ik weet dat ik Lewis en of Max hier niet de schuld van geven, maar toch is er een soort onderbuikgevoel."zeg ik als laatste tegen de heren. "Het spijt ons behoorlijk Saffron."zegt Jost. "Weet je zeker dat je aankomend weekend wel wilt racen?"vraagt Jenson. "Ja, het is het enige wat mij afleiding geeft momenteel."antwoord ik. "In de persconferentie zullen ze vragen gaan stellen over het ongeluk en hoe het met jou gaat."begint Jost. "Ik zou het waarderen als ik tijdens die persconferentie samen wordt gezegd met Lando om te vertellen wat er uit het ongeluk is gekomen."zeg ik tegen hen. "Dat is begrijpelijk."krijg ik terug als antwoord. "Is het een idee om het van te voren nog te vertellen aan de coureurs, voordat je het aan de hele wereld verteld?"vraagt Jenson. "Dat is een mogelijkheid."antwoord ik. "Dan regelen we dat, voor de persconferentie."zegt Jenson. "En neem zoveel mogelijk rust."zegt Jost. "Dankjewel."glimlach ik. Ik sta op van de stoel en geef de beide heren een hand voordat ik het kantoor uitstap. "Saffron, wat heb ik jou lang niet meer gezien."George staat buiten het kantoor te wachten en kijkt mij aan. "En je zult mij ook nog even een tijdje niet zien."zeg ik tegen hem voordat ik weg wil lopen. George pakt mijn hand beet en draait mij om. "Saffron."begint hij streng. "Je bent afstandelijk, ik mis mijn beste vriendin."zegt hij gelijk. "Die persoon is verdwenen toen mijn auto de muur raakte in Silverstone."zeg ik bot. "Saffron."hij kijkt mij geschrokken aan. "Het is de waarheid George."zeg ik tegen hem. "Ik zie jou wel in Hongarije."zeg ik en loop weg. Ik loop door het gebouw van Williams heen, richting het parkeerterrein waar mijn auto staat. Ik zucht diep als ik in de auto stap en begin gelijk te huilen. "Godverdomme."huil ik. Ik leg mijn hand weer op mijn lege buik neer en zucht diep. "Het spijt mij kleine, het spijt mij dat ik je niet heb kunnen beschermen"huil ik zachtjes, voordat ik de auto start.