paragraaf 5

75 1 0
                                    

"Ik verwacht wel dat je haar heelhuids terug breng."Lando leunt tegen de deuropening aan en kijkt George streng aan. "Ah ik was eigenlijk van plan om haar ergens af te zetten en weer naar huis te gaan."grapt George. "Ik voel de liefde George."zeg ik tegen hem, ik geef hem speels een druk en pak mijn tas van de grond. "Tot vanavond baby."glimlach ik. Ik druk een kus op Lando zijn lippen en draai mij om naar George. "Laten we er een leuke middag van maken Georgie."lach ik. George schud lachend zijn hoofd en neemt afscheid van Lando voordat we samen naar zijn auto lopen. "Wat gaan we eigenlijk doen vandaag?'vraag ik aan George. "Ik zat eraan te denken om eerst een wandeling te maken in het bos, vervolgens ergens te gaan eten en als er nog tijd is dan kunnen we kijken of er nog iets leuks is."antwoord George. Ik stap in de auto en zet mijn tas voor mij neer. Ik pak mijn telefoon en maak een foto voor Instagram. "Je bent echt een sukkel."lacht George. "Maar dat wisten we beide al."lach ik vervolgens. "Maar..."begint George. "Ik heb gehoord dat het niet zo goed gaat met jou."gaat hij verder. Ik zucht diep en kijk door het raam naar buiten. "Kunnen we niet gewoon genieten van vandaag?"vraag ik aan hem. "Nee dat kunnen we niet Saffron."zegt George. "Ik wil weten wat er aan de hand is, ik wil je helpen."zegt hij. Ik zucht diep en bijt op mijn lip. "Sinds December is het elke week trainen, trainen en trainen. Heel logisch, want ik ben nieuw dus ik heb het ook nodig. Alleen in het begin moest ik ook nog heen en weer reizen, uiteindelijk ben ik gaan slapen in een hotel. Een hotel geeft je ook niet de rust en ontspanning die je nodig bent. Daarnaast alle druk van het racen zelf."begin ik te vertellen. "De druk die op mij ligt is enorm veel, en daarnaast het onderhouden van een relatie. Ik ben heel blij met Lando, echt waar en ik wil ook niet zonder hem."ga ik verder. George parkeert ondertussen de auto bij het bos en kijkt mij aan. "En vervolgens knal ik eruit in Monaco, wat nog steeds hoofdpijn op levert. Het is allemaal zwaar, elke keer als ik wakker wordt, ben ik nog vermoeider dan toen ik ging slapen."vertel ik hem. "Heb je het hier ook met Jenson en Lando over gehad?"vraagt George. "Deels met Lando, maar ik wil hem niet opzadelen met mijn problemen."zeg ik eerlijk. "Ik denk dat het handig is om met Jenson te praten over je trainings planning, om het wat te verminderen. En praten met Lando doet wonderen, die jongen wil alles voor jou doen."zegt George. "Ik weet het, maar hij heeft ook al zoveel aan zijn hoofd en als mijn problemen er dan ook nog bij komen."zucht ik. "Als hij niet weet wat er aan de hand is met jou, dan weet hij ook niet hoe hij moet omgaan met jou."zeg George. "Ik weet het.."zucht ik diep. "En je weet dat je mij ook altijd kan bellen, ik ben er ook altijd voor."zegt hij vervolgens. Ik begin zwakjes te glimlachen en George slaat zijn armen om mij heen. "Laten we een mooie wandeling maken, zodat we alles kunnen vergeten."zegt George. "Helemaal mee eens."ik laat George los en stap uit de auto. "Maar vertel hoe gaat het met jou en Carmen?"vraag ik aan George. "Goed, als het goed is komt ze volgend weekend ook weer."glimlacht hij breed. "Gezellig."glimlach ik. "Oeh."bedenk ik mij opeens. "Wanneer ga je je contract ondertekenen bij Mercedes?"ik kijk hem vragend aan. George schrikt van mijn vraag en stopt met lopen. "Hoe bedoel je?"vraagt hij. "Denk je nou echt dat ik zo achterlijk ben. Bottas gaat vast naar een ander team, dus dan neem jij zijn plekje over in de Mercedes."antwoord ik. "Ik heb nog niks gehoord over een contract bij Mercedes, ik heb ook nog niks gehoord over een contract bij Williams als ik eerlijk ben."lacht hij. "Ik ga je wel missen als teamgenoot."zeg ik, wetend dat hij naar Mercedes gaat. "Jij hebt maar veel vertrouwen in mij Saff."lacht hij. "Jij bent de persoon die beter presteert in de Williams, wie weet ga jij naar Mercedes."zegt George. "Dan word ik te goed, en hebben jullie geen kans meer. Dat zou ik sneu vinden, en ik zit prima bij Williams."glimlach ik. "Sukkel."lacht George. Wij beginnen weer met lopen, en kiezen het langste pad door het bos heen. Het langste pad duurt vaak iets van 2 uur, dus dat wordt nog een lang gesprek met George. 

It's you and me, babyWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu