paragraaf 6

56 1 0
                                    

Voor de zoveelste keer sleep ik mijn koffer door het hotel heen, richting de lobby om mijn weg te maken richting de auto. Jenson heeft een auto voor mij geregeld zodat ik met Lando, George en Carmen kan reizen naar Zandvoort. Ik loop als enige met mijn spullen naar de auto en leg mijn koffer in de kofferbak neer. Ik haal mijn jas van de koffer af en loop om de auto heen naar de bestuurderskant. Het is niet een lange reis naar Zandvoort toe, waardoor ik makkelijk alleen heen kan rijden. "Niet weg rijden zonder ons!"hoor ik George lachend roepen. Ik kijk opzij en zie de andere drie het hotel uitlopen met hun koffer achter hen aan. "Ah shit, had ik toch net wat eerder moeten vertrekken."grap ik. Ik doe de kofferbak weer open voor de anderen zodat ze hun spullen kunnen inladen. "Zijn jullie er klaar voor?"glimlach ik. "Een paar uur met jou in de auto, ik denk dat ik ziek word."grapt George. Ik schud lachend mijn hoofd en neem plaats achter het stuur. Ik leg mijn andere spullen bij de bijrijders stoel neer, waar Lando plaats neemt. "Goedemorgen baby."glimlacht Lando liefjes. "Je hebt mij vanochtend ook al gezien."lach ik. "I know."lacht Lando. George en Carmen stappen ook beide de auto in. "Ik stel voor dat ik de muziek mag bepalen."zegt Carmen met een glimlach. "Als ik eerlijk ben, heb ik daar geen problemen mee."lach ik. Het duurt niet lang voordat ik begin te rijden richting Zandvoort. De wegen in België zijn nooit ideaal geweest, en de anderen merken dat langzamerhand ook. "Herken jij de wegen hier in Nederland nog wel?"vraagt Lando als ik over de grens heen rij. "Het is niet dat ik echt gelijk weet waar ik ben, maar ik kan mij wel heugen dat ik hier een paar keer ben geweest."antwoord ik. "Ah oke."zegt Lando. Carmen heeft nog steeds de controle over de muziek en ik zing met de meeste nummer weer mee. "Heb je de karaoke versie opgedaan?"lach ik als ik geen stemmen hoor. "Jij zingt toch de hele tijd."grapt ze. "Ik heb nooit iemand horen zeggen dat ik niet kan zingen."lach ik. "Daarom hoor je het ook niet van mij."lacht Carmen. Ik kijk naar mijn omgeving en vervolgens naar mijn google maps. "Je moet bij de volgende rotonde links."hoor ik Lando zeggen. Ik knik begrijpend en probeer zo snel mogelijk onze weg te maken naar het hotel in Zandvoort. "Eindelijk."ik stap uit de auto en kijk om mij heen. Het hotel staat voor ons na een lange reis. "Ik denk dat ik wel weer kan gaan slapen."lach ik. Iedereen stapt uit de auto en de frisse zeelucht gaat gelijk door iedereens neus. "Ik denk dat ik straks nog het water in ga."lacht Carmen. "Geloof mij, dat wil je niet."lach ik. "Het voelt nu warm, maar geloof mij we zitten bij het water dus het wordt steeds kouder."lach ik. "En volgens mij is het water ook echt steenkoud."zegt George. "Ik denk dat het water nog nooit warm is geweest hier in Nederland, maar ik denk ook dat het in andere landen niet warm is geweest."lach ik vervolgens. Ik doe de kofferbak open en haal alle spullen uit de kofferbak, het verbaast mij dat alle spullen van ons er in hebben gepast. "Ik zal Jenson even bellen om te vragen wat ze voor ons hebben geregeld hier."zeg ik als ik de kofferbak weer dicht doe. Ik haal mijn telefoon uit mijn zak en zoek het nummer op van Jenson om te vragen wat hij allemaal heeft geregeld voor ons. 

It's you and me, babyWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu