It's you and me, baby

paragraaf 5

Het lopen gaat steeds meer met moeite, de pijn in mijn teen wordt steeds erger en ik kan gewoon zien dat het ook niet beter gaat worden. Alleen zijn wij zo dicht bij de volgende race, en ik wil niet een race missen in mijn eerste jaar. Ik wil ook niet te veel in de details gaan over hoe het eruit ziet, want het ziet er niet smakelijk uit. Ik probeer ook zoveel mogelijk normaal te lopen, zodat Lando niks door heeft. "Baby."Lando kijkt mij aan. "Jij gaat vandaag nog de dokter bellen hier in Rusland."zegt hij streng. Ik kijk Lando vragend aan. "Baby, je loopt al dagen niet normaal en ik kan zien dat je vergaat van de pijn."zegt hij. "Fuck."vloek ik zachtjes. "Ik weet wat het is, en ik weet wat er moet gebeuren."zeg ik tegen Lando. "Waarom doe je het dan niet?"vraagt hij. "Omdat ik dan niet kan racen."zucht ik teleurgesteld. "Ze zullen weer een kleine operatie moeten doen bij mijn teen, en dan heb ik dagen lang enorme pijn waardoor ik niet kan lopen."ga ik verder. "En dan kan je niet racen."Lando heeft mij gelijk door en zucht. "Maar je gaat toch de dokter bellen, want dit kan niet zo."zegt hij. "En daarna bel je Jost en Jenson dat je niet kan racen."gaat hij verder. "Logan Sargeant is hier ook deze week, dus dan kan hij voor jou gaan rijden."ik zucht diep. "Ik wil zelf racen."zeg ik eerlijk. "En dat snap ik baby."Lando kijkt mij aan. "Maar het zal toch moeten gebeuren."zegt hij vervolgens. Lando pakt mijn telefoon van de tafel af en geeft hem aan mij. "Bel de dokter."ik zucht en zoek het nummer op van de dokter hier in Rusland."En?"vraagt Lando gelijk als ik heb opgehangen. "Over 2 dagen hebben ze tijd om de ingreep te doen aan mijn teen, ze hebben krukken beschikbaar voor mij. "1 race missen is niet heel erg, vooral als het gaat om je gezondheid."zegt Lando. "Ik zal Jenson en Jost bellen."zeg ik en met die woorden typ ik gelijk de telefoonnummers in van de beide heren. "Saffron."zeggen ze gelijk. "Ik heb slecht nieuws."is het eerste wat ik zeg. "Ik kan dit weekend niet racen, ik heb over 2 dagen een ingreep aan mijn teen. Een ingreep die ik al eens vaker heb gehad, waardoor ik weet dat ik een aantal dagen geen druk kan zetten op mijn voet."zeg ik tegen de beide heren. "Oh."is het enige wat ik hoor. "Ik  wilde het uitstellen, maar Lando wilde dat ik de dokter ging bellen."zeg ik tegen hen. "Ik baal enorm dat ik niet kan racen, maar ik ben er wel bij dit weekend."zeg ik vervolgens. "Saffron."ik word onderbroken door Jenson. "Het kan gebeuren, wij hebben liever dat je volledig gezond in de auto zit."zegt hij. "Het komt goed, wij gaan vervanging zoeken voor jou voor dit weekend en dan zien we jou over een paar dagen wel op het circuit."zegt Jost. "Tot dan."en met die woorden hang ik op. "Kijk, niks aan de hand."zegt Lando als ik mijn telefoon neerleg. "Jij bent straks degene die mij in een rolstoel over de paddock heen mag duwen."zeg ik tegen hem. "Jij zou krukken krijgen!"zegt Lando gelijk. "Ik ga niet die hele paddock, honderd keer op en neer met krukken."zeg ik. "Dan kan ik volgende week gelijk een operatie krijgen aan mijn armen."lach ik. "Alleen omdat ik je zo lief vindt."zegt Lando. "En omdat je moet."lach ik. Ik sta op van de bank en voel gelijk mijn nagel door mijn teen heen gaan. "Ah fuck."vloek ik. De pijn wordt alleen maar erger en ik laat mijzelf gelijk weer op de bank vallen. "En jij wilde gaan volhouden dat jij kon racen dit weekend."lacht Lando. "Ik ga het niet zeggen baby."zeg ik streng. Lando kijkt mij even aan. "Oké, je hebt gelijk."zucht ik diep. "En daarom zal ik goed voor je zorgen."Lando drukt een kus op mijn wang en loopt naar de kleine koelkast die in onze hotelkamer staat en haalt er een flesje water uit. "Ik neem aan dat je dit wilde pakken?"vraagt hij. Lando gooit het flesje water naar mij toe en ik vang hem gelijk. "Dankjewel baby."glimlach ik liefjes. "Baby."zeg ik als het een tijdje stil is geweest. "Ga jij met mij mee naar de dokter?"vraag ik zenuwachtig. "Ben je zo bang?"vraagt hij gelijk bezorgd. "De verdovingsspuiten doen heel erg pijn."pruil ik. "Maar ik ga wel met je mee, wil je daarna ook naar het circuit?"vraagt Lando. "Als je mij daarvoor weer terug kan brengen naar de kamer, dan kan ik daarna nog even slapen voordat de pijn te erg wordt."antwoord ik. "Is helemaal geen probleem baby, zolang jij je rust maar kan pakken."zegt Lando liefjes.