5 yıl daha atladık yehuu
"Evladım koşmasanıza!" Jeongin dönüp Chan'a dil uzattıktan sonra tekrar Jisung'un peşinden koşmaya dönünce Seungmin kıkırdadı.
"Bırak çocuk biraz mutlu olsun, Jisung da kendi çocuk yapamadı diye Jeongin ile uğraşıp duruyor." Chan derin bir nefes aldı.
"Changbin bizi öldürecek."
"Ne yapabilir ki?" Seungmin onun önüne geçip kollarını boynuna doladığında Chan da sevgilisinin belini tuttu.
"O kaslarıyla mı? Düşünmem lazım..."
"Şaka tamam, biraz abarttım sanırım. Ama Jeongin artık özgürce etrafta dolaşmak istiyor, bırak yapsın." Chan onu izlerken hafifçe güldü.
"Hala tanıdığım Kim Seungmin olmak nasıl bir duygu?"
"Hala aynı değilim ben, okulumu bitirdim bir kere. Artık karşındaki kişi bir avukat."
"Evlendiğimizde benim avukatım ol." Seungmin onun saçlarında parmaklarını dolaştırdı.
"Zaten seninim." Chan onun parlak gözlerine bakarken iç çekti.
"Sahip olduğum en güzel şeysin." ve Seungmin, beş yıldır asla değişmeyen huyuyla moment'ı bozacak şekilde güldü.
"Abartma be, zenginsin ki sen." Chan onun ağzını eliyle kapattı.
"Romantiklik yapıyorum sus, gözlerin çok güzel kokuyor." Seungmin gülerek onun omzuna hafifçe vurdu ve sevgilisine sıkıca sarıldı.
Bazı şeyler hiç değişmeyecekti sanki...
Bazıları ise değişmişti.
"Biz en son ne zaman seviştik?" Seungmin mırıldandı.
"Oldu bir yıl."
"Gerçekten oldu..."
"Olsun, cinselliği azaltınca da geçinebildiğimizi fark ettik. İleride göt hastalıkları ve çeşitleri bizi bulursa sorun yaşamayız." Chan onun kafasına hafifçe vurunca Seungmin acıyla inledi.
Değişmeyen şeylerden biri Chan ile vakit geçirirken Seungmin'in kafasını çarpmalarıydı, o sabah da mutfakta Chan onu öpmek için uzanınca ondan kaçmaya çalışmış ve kafasını dolaba çarpmıştı.
Chan hemen vurduğu yere dudaklarını bastırdı.
"Özür dilerim."
"Özür dilermiş, beynim kalmadı senin yüzünden! Öğlenki davaya nasıl gideceğim bilmiyorum bile..." Chan daha da fazla öpücük bıraktı.
"Sana şans öpücüğü vereceğim ve olacak." sevgilisini daha sıkı sardığında Seungmin gardını düşürüp istemsizce güldü.
Okulu bitirip çalışmaya başlamıştı, yine de Chan'ın kişisel avukatlığını yapmıyordu tabii. Birlikte çalışmak ilişkilerini zedeleyebilir diye istememişlerdi.
Ki, onların ilişkisini zedelemek pek kolay değildi.
İkisi sarılmaya devam ederken Jisung ve Jeongin koşmayı bırakıp onlara döndüler.
"Çok tatlış değiller mi~" Jeongin yüzünü buruşturdu.
"Bence artık boku çıktı." Jisung onu hafifçe itip dengesini kaybetmesini sağladı.
"Kıskanma, sen ve Changbin hyung da tatlısınız hem. Ama en tatlıları biziz, yani ben, memelerim ve yanaklarım." Jeongin zoraki dengesini toplayıp ona yanaştı.
"Bakim memelerine tatlılar mıymış..." Jisung ellerini hemen korumak ister gibi üstlerine koydu.
"Hayır asla-İMDAAT!" Jeongin'in koşması üzerine Jisung da tekrar kaçmaya başladı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Pyromania\Chanmin
FanficChan pyromania hastasıydı, ve en büyük hayali büyük bir yangın çıkarmaktı. Bu isteğinin hayatında nasıl bir etki bırakacağını bilmeden, ateşin vereceği zevki düşünerek o evi yakmıştı. (Birini sevmek o kişi için delirmek değil, iyileşmektir.)
