"Gözlerime bak Ezgi..."
Artık yaşlarım akıyor muydu bilmiyorum. Sadece tek gördüğüm; karanlık. Islak ve sıcak bir karanlık...
İnsana yapışan ve daraltan bir karanlık. Ucu bucağı olmayan...
"Hayır, Yavuz. Yüzleştiğim gerçekler bir kâbus ve benim yüzl...
"Hiç gelmeseydin?" diyenleriniz vardır wldnşwnd Doğum yaptım ama... Üç aydır hareketli koç burcu olan bir Meva Nur'la ilgileniyorum. Hayatım başka bir evreye geçti resmen ve buna alışmak kolay olmadı. Sabahlara kadar otursa gık demeyen ben artık akşamları bölüm yazayım derken bayılıveriyorum skwpdjwidnwl
Ama geldim... Sizler benim için değerlisiniz. Kitabım benim için değerli.
Yaklaşık üç ay oldu ve bu süreçte kitabı bırakanlar, "Yazar geri dönmeyecek," diye kesin kanıya varıp ortalığa yayanlar bile oldu. Şu an bu bölümü okuyorsanız, bu süreçte elenen ve bu yolda hep yanımda olduğunu gösteren gerçek okurlarımsınız.
Belki azaldık, belki duraksadık ama yanımda olanlar benim için bambaşka...
Uzun sürenin ardından sizlerin yorumlarını, tepkilerini okumak için sabırsızlanıyorum. 1500 yorumu tamamlar mıyız? Beni kırmayacağınıza inanıyorum. Bölümü size salıyorum ve yorumlarınızla hasret gidermeye geçiyorum.
Göz simgemiz👉🏻
Bölüm şarkısı: KALEO -Way Down We Go Rag'n'Bone Man -Human
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bir cesareti lekeleyen şey; korkunun gölgesidir.
~~
Korku, kalbini avucunun içine aldığında cesaret yüreğini terkeder. Gölgesi bile cesareti titretirken korku muydu daha kuvvetli olan? Yoksa ölüme bile kafa tutmayı sağlayan cesaret miydi korkuyu yenen?
Cesaretten beslenen hırs korkuya en sağlam çiti örerdi. Ta ki ölüm ensesinde belirene kadar...
Bir cesaret kaç nefes alırdı kalbi korkunun avucundayken?
Bir cesaret ne kadar adım atardı ayaklarına ölümün kanı bulaşmışken?
İçimde verdiğim savaşın galibi şimdi korku olmuştu. Cesaretim korkumun esiri olmuşken nefesim kesik bir hâl almaya başlamıştı. Korkum zihnimi karanlık ağlarıyla bulandırmış, düşünmemi zorlaştırmaya başlamıştı. Hızlanan nefesimi kontrol altına almaya çalışarak sert bir şekilde yutkundum.
Yanlış anlamış olmalıydım. Kapı kilitli falan değildi.
Olmamalıydı...
Tüm gücümle kapıyı bir kez daha zorlayarak açmaya çalıştım.
