Into The Unknown (COMPLETED)

Chapter 50

"what's wrong with you Amber?!" Puno nang pagkagulat na tanong sa akin ni Samantha pagkalabas nya ng kanyang kwarto dahil sa padabog na pagbukas at pagsara ko ng pinto ng cabin.

Napatingin ako sa kanya, natigilan naman sya nang makita nya ang itsura ko. Lumabot ang kanyang ekspresyon ang kaninang gulat na gulat nyang reaksyon ay mabilis na napalitan nang matinding pag-aalala.

Napahawak ako sa aking noo habang nakapikit na nakatingala upang pigilan ang nagbabadyang luha sa aking mga mata dahil sa matinding emosyon na aking nararamdaman ngayon

"Amber, anong nangyari?" Tanong nya sa malamyos na boses. Nagdilat ako ng aking mga mata, napa-iling ako tsaka yumakap sa kanya ng mahigpit at doon hinayaang kumawala ang halo-halong emosyon na nararamdaman ko sa mga oras na ito.

Galit, frustration, sakit at lungkot. Halo-halo, halos hindi ko na matukoy ang ibang nararamdaman ko. Isa lang ang nagawa ko kundi ilabas ito sa pamamagitan ng aking mga mata.

Naramdaman ko na lang ang paghaplos sa akin ni Samantha habang tahimik ako na hinahayaang tumulo ang aking mga luha habang mabibigat ang mga hiningang pinapakawalan.

"Okay ka na ba? Ito uminom ka muna para mahimsmasan ka kahit papaano"  turan ni Samantha tsaka nya inabot sa akin ang isang baso ng tubig pagka-upo namin. Malugod ko namang tinanggap iyon at dahan-dahang ininom ang laman nito na syang nakatukong upang kumalma ako kahit na paano.

"Now that you clamed down, would you mind to tell me what happened?" Mahinahon nyang tanong sa akin habang nakatitig sa aking mga mata. Huminga muna ako upang humigop ng lakas. Muli akong napapikit dahil hindi ko na kayang pigilan ang aking emosyon. Naramdaman ko ang pagluha ng butil nang luha sa aking kaliwang maya

"I met him and we talk about her?" Panimula kong turan sa kanya, napataas naman ang kanyang mga maya

"Who? And who?" Kunot noo nyang tanong sa akin. Napakagat labi ako

"Si Anson, Bluey's friend" buhat sa sinabi ko ay unti-unting napalis ang pagkakunot ng kanyang noo.

"Then? Anong pinag-usapan nyo? Bakit nya ginawa yun? May nalaman ka ba?" Sunod-sunod na tanong nya. Marahan lang akong napatango tsaka napayuko at pinaglaruan ang aking mga daliri, habang nagsisimula nang lumakas ang tibok ng aking puso dahil sa dahan-dahang pagragasa ng galit sa aking puso.

"He plotted it" unti-unting nanlaki ang kanyang mga mata dahil sa sinabi ko

"W-what? H-how? Wait!" Tila nahihirapan syang i-process ang  sinabi ko. Maging ako ay nahihirapan din.

"How can you say that Amber?" Pinilit nyang pakalmahin ang kanyang sarili

"I saw it" turan ko

"Where?" Tanong nyang muli sa akin

"In his eyes. I saw it in his face, how he avoid our eye contact. The hints in his words. And I feel it Samantha. I know it sounds crazy, but I know what I saw and what I feel" mas lalo syang naguluhan sa aking sarili

"You know what Amber. I think you're just tired and you make things complicated because you're overthinking so much" mahaba nyang pahayag tsaka nagbuntong hininga

"But Samantha. Believe me! I swear to God, what I saw is real!" Hindi ko na maiwasang magtaas ng boses at padabog na tumayo tsaka sya tinalikuran habang nakahawak na ako sa aking noo dahil sa frustration and despiration na nararamdaman

"Okay! I get it! I get it! But we cannot conclude things that were not sure of. We need evidence to prove it before we make a wrong decision and make the situation worse" mahinahon nyang pahayag tsaka nya ako hinaplos sa aking balikat